Het lijkt niet zo goed te gaan met ons psychisch welbevinden. Mentale stress is een wijdverbreid verschijnsel. Veel mensen kampen met gevoelens van eenzaamheid, leegte, onzekerheid, somberheid, burn-out en depressie. De oorzaken worden gezocht in vele hoeken. In dit artikel vraag ik me af: Wat is de invloed van het dualistische mensbeeld dat we er in het westen op na houden?
Omgaan met feedback en kritiek vinden de meeste mensen lastig. Waarom eigenlijk? Daar heb ik best veel over nagedacht. Laats had ik zelf weer eens een moeilijk momentje. Feedback die ik kreeg, triggerde een emotie. Toen liep ik in gedachten de inzichten langs die ik hierin in de loop van de tijd heb opgedaan. Hier zijn er drie:
Een gangbare manier om naar stress te kijken, komt ongeveer hierop neer: stress is problematisch. Mensen die er aan lijden, functioneren psychisch niet gezond. Zij moeten actie ondernemen om zo snel mogelijk van die stress af te komen. Bijvoorbeeld door totale rust te nemen, of door te leren nee te zeggen. Ze moeten met ziekteverlof. Of een assertiviteits- timemanagement- of mindfulnesscursus volgen. Stress is in deze zienswijze een problematische ervaring die dwingt tot actie. Ik stel een andere zienswijze voor: stress als teken dat je psychisch gezond functioneert.
Heb jij een fijnzinnige antenne waarmee je voortdurend de omgeving aftast?
Neem je veel waar en pik je allerlei signalen uit je omgeving op?
Heb je de neiging om contant af te stemmen op die signalen?
En word je hier regelmatig doodmoe, onzeker en besluiteloos van?
Onszelf verbeteren, gelukkiger worden, succesvoller worden, meer bereiken, meer invloed hebben, meer kennis vergaren, fitter worden, ontspannener worden, ons potentieel benutten… We streven met z’n allen naar van alles, de hele dag door. Daarmee bereiken we veel. Maar we verliezen ook een hoop. Namelijk ons vermogen om het leven simpelweg te ervaren.