Je bent een menselijk wezen. Honderd procent menselijk, en honderd procent wezen. Als mens verschijn je als een zichtbare, tastbare, vergankelijke, unieke vorm. Maar die vorm is een uitdrukking van het vormloze, oneindige, universele zijn.
Nare emoties, oude pijnen, knellende patronen; we proberen van alles om ervan af te komen. Verdringen, veranderen, helen, ombuigen, toelaten, transformeren, integreren, noem maar op. Je kunt daar een leven lang zoet mee zijn. Als voormalig persoonlijke ontwikkelingsjunkie kan ik erover meepraten.😊
Bewustzijn
Het kan in beslag worden genomen door je conceptuele denken. Door de automatische aannames, veronderstellingen, oordelen, concepten, hokjes, categorieën en ranglijsten van je persoonlijke denkwereld. Inclusief het concept van jezelf, je idee van ‘ik’.
In ons lichaam (inclusief brein) spelen zich allerlei processen af die in ons bewustzijn ervaringen en sensaties creëren. Als je niet begrijpt wat er gaande is, kunnen die sensaties zo overweldigend zijn dat je er als het ware door meegesleept wordt. Maar als je begrijpt wat er gaande is, hoeft dat niet te gebeuren.
Wie of wat ben je werkelijk? Ben je een afgescheiden individu dat moet proberen met je intellect het leven naar je hand te zetten? Ben je een afzonderlijk ‘ik’ in een brein in een lichaam dat zich te midden van 8 miljard andere ikken staande moet zien te houden?
Ieder moment is fris en nieuw. Als een onbeschreven blad. In elk moment kunnen we openstaan voor inspiratie, inzicht en wijsheid. Toch nemen we het moment vaak waar als al ingevuld. Dan laten we ons niet leiden door inspiratie, inzicht en wijsheid, maar door angst.
Je kunt zomaar ineens geraakt worden door iets wat iemand zegt, iets wat gebeurt, wat je waarneemt, of een gedachte die opkomt. Dat geraakt zijn kan zich vertalen in verruiming. Je wordt als het ware even boven jezelf uitgetild.
Zal ik het doen, of zal ik het niet doen? Welke stap moet ik zetten? Wat is nu de juiste beslissing…? De neiging om het antwoord op dit soort vragen met je denken uit te vogelen is groot. Plussen en minnen op een rijtje zetten, twijfelen, op zoek gaan naar argumenten pro en contra, nog eens een keertje voorleggen aan een ander, denken, dubben, twijfelen.
Het leven gebeurt. Jij ervaart jouw interpretatie van wat gebeurt. Soms is er sprake van resonantie, en soms van dissonantie.
Stefanie vertelde dat ze in het park was, en helemaal opging in wat zich voor haar ogen afspeelde. De eendenfamilie in de vijver met hun donzige, gele kuikentjes. De duizend schakeringen groen van de bomen en het struikgewas. Het lichtspel van de zonnestralen door het gebladerte. Al haar zintuigen en haar hart stonden wijd open. En ze werd geraakt door de schoonheid en het wonder van de natuur. Het vulde haar met verwondering en vreugde.