Zijn introverten altijd rustig, bedachtzaam en beheerst? Het antwoord is natuurlijk: nee. De mensen die ik coach, vertellen me dat ze op onverwachte momenten heel geïrriteerd of zelf agressief uit de hoek kunnen komen. Ze voelen zich vaak ongemakkelijk over die reactie, omdat ze het niet van zichzelf gewend zijn dat ze zo onbeheerst reageren.
Wie kent niet het klassieke communicatiemodel zender > boodschap > ontvanger? Er is een zender die een boodschap op een bepaalde manier codeert. Die boodschap stuurt hij naar een ontvanger, die deze boodschap op zijn beurt weer moet decoderen. Laatst bedacht ik me dat dit model een mooie metafoor is voor een uitdaging waar veel introverten mee worstelen, namelijk: lol krijgen in zenden.
Waarschijnlijk een van je grootste belemmeringen en tegelijk ook je grootste kracht als introvert is je neiging om over alles na te denken. Je observeert en ziet veel en vervolgens denk je hier veel over na: over het gedrag en de motieven van anderen, over je eigen gedrag en motieven. Daar zitten twee belangrijke nadelen aan.
Als introvert kun je je in het sociale verkeer over van alles en nog wat zorgen maken. Bijvoorbeeld omdat je je afvraagt of je wel een goede eerste indruk hebt gemaakt op de ouders van je vriendin. Of omdat je bang bent dat je tijdens een sollicitatiegesprek niet zelfverzekerd genoeg overkwam. Je wilt graag zelfvertrouwen of deskundigheid uitstralen, en baalt ervan als dat door spanning of zenuwen niet lukt. Herken je dit? Dan heb ik goed nieuws: recent onderzoek suggereert dat het voor een goede eerste indruk veel belangrijker is dat je betrouwbaarheid en warmte uitstraalt dan dat je zelfverzekerd en competent overkomt.
Op dit blog schreef ik eerder dat het juist voor introverte mensen heel belangrijk is dat zij focussen op hun talenten in plaats van hun zwakke punten. Zij kunnen daardoor hun zelfvertrouwen vergroten en zichzelf aansporen om in actie te komen. Maar daarnaast is het denk ik ook heel belangrijk dat organisaties een omslag maken in de manier waarop zij tegen de ontwikkeling van mensen aankijken: van focus op het verbeteren van zwakke kanten, naar focus op het optimaliseren van talenten. Leidinggevenden zouden dus ook een sterke punten-benadering moeten hanteren om het beste uit hun mensen te halen.
Er is in onze samenleving veel druk om een ´sociaal dier´ te zijn. Vorige week sprak ik iemand die twee ouders afzonderlijk van elkaar op het schoolplein had horen vertellen dat ze zich zorgen maakten om hun kind. Een vader had een dochtertje dat sinds vijf weken naar school ging. Zij maakte nog geen aanstalten om speelafspraakjes te maken met klasgenoten. Dit baarde hem grote zorgen, want het leek hem afwijkend gedrag. In diezelfde week sprak ze een moeder die ook vond dat haar zoon van vier meer aanstalten moest maken om speelafspraakjes te maken. Ze was bang dat hij te verlegen was in vergelijking met zijn klasgenootjes.
Een introverte docent vertelde me laatst dat hij zijn grondigheid niet als een kwaliteit beschouwt. Hij zag het eerder als een persoonlijk gebrek dat hij het nodig heeft om zich goed voor te bereiden. Hij zou namelijk nooit overeind blijven voor de klas als hij niet goed beslagen ten ijs zou komen, en daarom vond hij het eigenlijk een zwakte. Je zou ook kunnen zeggen: het is een fantastische eigenschap dat je je studenten serieus neemt en ze de kwaliteit biedt waar ze recht op hebben. Maar blijkbaar schat deze docent zijn eigen waarde heel anders in. Hoe kun je als introvert je eigenwaarde versterken en je zelfvertrouwen opbouwen? Vier tips om je op weg te helpen.