Je hebt van die momenten dat het lijden je aanvliegt. Het geweld dat mensen elkaar en andere organismen aandoen. Vluchtelingen die aan hun lot worden overgelaten. Of, dichter bij huis, de geestelijke of fysieke nood waarin een dierbare verkeert. Of de mensen die je begeleidt of verzorgt in de context van je beroep wellicht… Het kan je overweldigen en verlammen. Dan komt het je allemaal zo zinloos voor. Dan lijd je.
Geen mens is meer spiritueel dan jij. Iedereen is gelijkwaardig. Je bent even perfect als iedereen op deze aarde. Waarom? Omdat iedereen een uitdrukking is van dezelfde pure levensenergie, van hetzelfde pure licht, hetzelfde pure bewustzijn, dezelfde pure liefde. Of welke naam je er ook maar aan wilt geven.