Voor mijn opleiding tot geestelijk verzorger heb ik me het afgelopen jaar verdiept in allerlei levensbeschouwelijke stromingen. Het soefisme, Tibetaans boeddhisme, christelijke mystiek bijvoorbeeld.
Allemaal verwijzen ze in vaak prachtige bewoordingen naar het mysterie van het leven:
Stefanie vertelde dat ze in het park was, en helemaal opging in wat zich voor haar ogen afspeelde. De eendenfamilie in de vijver met hun donzige, gele kuikentjes. De duizend schakeringen groen van de bomen en het struikgewas. Het lichtspel van de zonnestralen door het gebladerte. Al haar zintuigen en haar hart stonden wijd open. En ze werd geraakt door de schoonheid en het wonder van de natuur. Het vulde haar met verwondering en vreugde.
Geluk, ontroering, verwondering, inspiratie, vrede, liefde… al deze mooie gevoelens ervaar je als je aandacht niet gericht is op de concepten van je persoonlijke denkwereld. Als je niet in beslag wordt genomen door je bewuste en onbewuste aannames, veronderstellingen, verwachtingen.
In mijn optiek is ieder mens een unieke uitdrukking in de vorm van de universele, vormloze levensenergie. Een expressie van, en onlosmakelijk verbonden met het geheel. In ieder mens wellen vanzelf talenten, inspiratie, manieren van kijken, verlangens en ideeën op. Bij hele jonge kinderen kan die energie nog onvervormd stromen. Zij weten zich op een vanzelfsprekende manier verbonden met het geheel van het leven.
Innerlijke ruimte, rust en vrijheid ervaren; wie verlangt er niet naar? Misschien denk je hard (of zacht) aan jezelf moet werken om dit te kunnen ervaren. Omdat je in de loop van je leven zoveel ballast verzameld hebt; dwingende overlevingsstrategieën in reactie op moeilijke omstandigheden of ervaringen. Hardnekkige knellende patronen en beperkende overtuigingen.
In de botsing met het leven ontwikkelen we allemaal geconditioneerde patronen om gevoelens van onzekerheid te hanteren. Bijvoorbeeld pleasen of juist drammen als je weerstand ervaart. Het is gedrag waar je niet voor kiest, maar dat automatisch getriggerd wordt in bepaalde situaties. Als een programma dat vanzelf gaat draaien zodra er op de bijbehorende knop gedrukt wordt.
Het leven krijgt in ieder mens op een unieke manier vorm. In niemand anders komt het leven op dezelfde manier tot uitdrukking als in jou. In jou wellen vanzelf talenten, inspiratie, manieren van kijken, verlangens en ideeën op die volstrekt authentiek zijn. Geen enkel ander mens bekijkt de wereld vanuit jouw perspectief.
We zijn geconditioneerd om te geloven dat nare emoties verkeerd zijn, en dat we er iets mee moeten. Het is niet raar dat we dit geloven. We verwarren onze persoonlijke ervaring van de omstandigheden met de omstandigheden zelf.
Je hoeft niet anders, beter of specialer te zijn om authentiek, veerkrachtig, creatief en opgeruimd door het leven te bewegen. Dat is lastig voor ons westerse brein om te bevatten.
Het leven schenkt. We hebben allemaal het vermogen om open te staan voor die geschenken. En we hebben de aangeboren drang om zelf ook te schenken. Om het leven te dienen door te leren, ontdekken en creëren.