Het hart van een van mijn kinderen brak afgelopen week. Zijn verkering ging op een schokkende en abrupte manier uit. Verwarring en diep verdriet bij hem. Maar ook bewondering voor hoe hij met zijn pijn omging bij mij.
Heb jij je weleens vervreemd gevoeld? Van jezelf, de mensen om je heen, de wereld? Vervreemding is een akelig pijnlijke illusie. Die gelukkig doorzien kan worden!
Je bent een menselijk wezen. Honderd procent menselijk, en honderd procent wezen. Als mens verschijn je als een zichtbare, tastbare, vergankelijke, unieke vorm. Maar die vorm is een uitdrukking van het vormloze, oneindige, universele zijn.
Nare emoties, oude pijnen, knellende patronen; we proberen van alles om ervan af te komen. Verdringen, veranderen, helen, ombuigen, toelaten, transformeren, integreren, noem maar op. Je kunt daar een leven lang zoet mee zijn. Als voormalig persoonlijke ontwikkelingsjunkie kan ik erover meepraten.😊
‘Kan ik je even bellen, want ik wil iets met je delen’ appte een collega me. Deze neutrale mededeling riep een onbestemd gevoel van onveiligheid en onrust in me op. Hij werd in mijn bewustzijn vervormd tot: Eline, je hebt iets verkeerd gedaan!
Voor een opdracht voor mijn opleiding moest ik drie situaties uit mijn recente leven beschrijven en de gevoelens die ze opriepen. Er plopten drie gebeurtenissen op die dankbaarheid en verwondering opriepen. Twee daarvan waren alledaagse ontmoetingen met dierbaren en onbekenden die me dankbaar stemden. En de derde vervulde me met verwondering.
Bewustzijn
Het kan in beslag worden genomen door je conceptuele denken. Door de automatische aannames, veronderstellingen, oordelen, concepten, hokjes, categorieën en ranglijsten van je persoonlijke denkwereld. Inclusief het concept van jezelf, je idee van ‘ik’.
Leven is ervaren. De ene ervaring volgt vanzelf op de andere. Het denken verbindt conclusies aan de ervaring in het nu. Het spint verhalen over de realiteit van het moment. Wat dit betekent voor de toekomst, wat dit zegt over jou, wat anderen over je zullen denken…
Persoonlijke ontwikkeling veronderstelt een ik die (aspecten van) zichzelf verbetert. Ik zou je willen uitnodigen dit concept te laten voor wat het is, en in plaats daarvan jezelf op te vatten als een dynamisch organisme dat vanzelf groeit. Net als een zonnebloemzaadje dat vanzelf uitgroeit tot een zonnebloem en daarbij continu verandert. Ook jij bent voortdurend aan verandering onderhevig. Groeien is veranderen.
De 3 principes nodigen je uit om ‘naar binnen’ te kijken. Maar wat betekent dat eigenlijk?