Onzekerheid. Niemand heeft er honderd procent van de tijd last van. Het steekt de kop op in situaties waarin je gelooft dat je tekortschiet. Dan ontstaat de angst om beoordeeld te worden, of om het fout te doen. Of allebei, in mijn geval.
De 3 principes zijn alleen maar een beschrijving van hoe je ervaring van het leven tot stand komt, en geen recept voor hoe je in het leven moet handelen.
Soms geloof je dat je vastzit. Je wilt ergens komen, maar je weet niet hoe. Hoe meer je je blind staart op het resultaat dat je wilt bereiken, hoe meer je blijft steken. Het resultaat lijkt zo ver weg, zo onbereikbaar, dat de moed je bij voorbaat al in de schoenen zakt. Maar je zit nooit vast. Je kunt altijd een stapje zetten. Je kunt in het hier en nu iets doen waardoor je loskomt uit je verstarring.
De overtuiging dat we aan onszelf moeten werken, zit heel diep bij de meeste van ons. Zo diep, dat veel mensen de 3 principes bijna automatisch opvatten als manier om jezelf te verbeteren. Dat leidt tot troebele gedachtekronkels.
Jaren geleden nam een kennis me eens mee naar een soort seminar over persoonlijke ontwikkeling. Er hing een wat vreemde sfeer. Voor een stampvolle zaal stond een trainer fanatiek te oreren. ‘Wie is er hier allemaal verlegen’, riep hij op een bepaald moment uit. Met een aantal andere aanwezigen stak ik mijn hand op. ‘Onzin’, bulderde hij vervolgens, ‘je bent helemaal niet verlegen, dan denk je maar!’
Je innerlijke criticus, de ondermijnende stemmetjes in je hoofd, je interne rechter. Allemaal woorden die verwijzen naar iets in jezelf dat zorgt voor angst en onzekerheid. Die maken dat je dromen niet najaagt. Dat je je zorgen maakt over wat de buitenwereld van je vindt. Dat je niet in beweging komt. Of juist in volle vaart een burn-out tegemoet rent. Wat kun je ertegen doen?
Je ziet tegenwoordig veel aansporingen voorbij komen om je eigen imperfectie en middelmatigheid te omarmen. Dat klinkt in ieder geval minder vermoeiend en ontmoedigend dan perfectie nastreven.
Ik ben een groot deel van mijn leven een persoonlijke ontwikkelingsjunkie geweest. Ik was altijd op zoek naar nieuwe modellen, inzichten en perspectieven. Deels uit enthousiasme, leergierigheid en nieuwsgierigheid. Deels uit het geloof dat er iets aan mij verbeterd moest worden.
Helderheid, richting, rust in je hoofd.
We denken dat we iets moeten doen om het te bereiken. Harder nadenken als je niet weet wat de volgende stap moet zijn. Vaker mediteren als je hoofd omloopt. Nog meer advies inwinnen als je vastzit.
Geluk en innerlijke rust, wie verlangt er niet naar? Ik denk iedereen. En iedereen heeft het vermogen om het te vinden. Het probleem is dat twee misvattingen ons in de weg zitten.