Dat 2021 een jaar mag worden met veel veerkracht, creativiteit en wijsheid! Misschien lijken deze dingen soms ver weg. Dan heb je het gevoel dat je vastzit. Maar ik verzeker je: veerkracht, creativiteit en wijsheid zijn nooit weg, en je zit nooit vast!
Nog één nacht, en dan is het 2021. Als we morgen wakker worden, zijn de uiterlijke omstandigheden waarschijnlijk nog hetzelfde als vandaag. Winter, nat, donker, lockdown☹. Natuurlijk wens ik je toe dat die omstandigheden snel zullen veranderen. Maar nog meer wens ik je toe dat 2021 het jaar wordt waarin je meer en meer gaat ervaren dat je innerlijke beleving niet afhankelijk is van je uiterlijke omstandigheden!
Zolang ik me kan herinneren ben ik op zoek geweest naar het antwoord op de vraag: wat doe ik hier? Wat is de bedoeling van dit alles? Er was een drang om te zoeken en te vinden. En ergens ook een vertrouwen dat er een zin was, ook al wist ik niet welke.
Misschien herken je dit: dagen- of zelfs wekenlang verkeer je in heerlijke, weldadige flow van welbevinden. Alles is goed, je hebt niets nodig van de toekomst, van een ander, van het verleden of het heden. Zalig gewoon. En dan flikker je van je roze wolk. Je schiet in een gigantische mentale verkramping. Wat een contrast!
Je druk maken over hoe anderen je zien
We doen het denk ik bijna allemaal wel eens. Iedereen op z’n eigen manier, en de een waarschijnlijk meer dan de ander.
We weten allemaal dat je er niet blij van wordt. Waarom dan toch die neiging?
Je wordt altijd geleid door de wijsheid van Mind, of je het nou doorhebt of niet. Je hoeft niet op zoek naar voeding van buitenaf, omdat je altijd gevoed wordt van binnenuit!
Wat als je emoties niets zeggen over je verleden, over je toekomst, over wat anderen van je denken, of over wie je bent? Wat als je emoties alleen maar een indicatie zijn van de mate waarin je ‘aanwezig bent in het nu’? Dan hoef je negatieve emoties niet te bevechten en positieve niet na te jagen. Dan hoef je alleen maar te navigeren op je gevoel.
Ik ben slecht in iets zoeken in een volle ruimte. Al bevindt het object dat ik kwijt ben zich recht onder mijn neus, ik zie het niet. Mijn vriend is er juist heel goed in. Ik hou van zijn scherpe blik. Gisteravond duikelde hij nog mijn geliefde leren laarzen op uit de vliering (nogmaals bedankt, schat!).
Vroeger dacht ik dat innerlijke rust iets was waar je naartoe kon werken. Dat er dingen waren die je kon doen of laten om meer innerlijke rust te bereiken. Nu geloof ik dat niet meer. Je hoeft er niets voor te doen. Je ervaart in het nu innerlijke rust, of je ervaart het niet.
Ik werd geïnterviewd door een journalist van de Belgische krant De Morgen voor een weekendspecial over introversie. Hij had veel mensen over dit onderwerp gesproken. En velen daarvan spraken over introversie als iets dat je van jezelf moet accepteren. Iets waar je mee moet leren leven. Mijn visie is anders.