‘Ik kan niet aan anderen uitleggen wat we doen, want we doen eigenlijk niet echt iets, maar toch is er heel veel veranderd!’
Woorden van deze strekking hoor ik vaak van klanten. Ze ervaren meer rust en ontspanning, zijn minder bezig met het oordeel van anderen, vervallen minder in oude gedragspatronen, laten op een natuurlijke, ontspannen manier van zich horen.
Het is naar om het gevoel te hebben dat jij niet in het hokje past waar anderen in zitten. Dat kan het heel fijn zijn om een nieuw hokje te ontdekken waarin je wél thuis voelt. Maar nog bevrijdender is het om te zien dat er in werkelijkheid geen hokjes bestaan. Dat je vrij bent om te zijn wie je dan ook bent.
Soms vragen mensen zich af of inzicht in de 3 principes niet leidt tot onverschilligheid of kleurloosheid. Ga je niet alles plat relativeren als je inziet dat al je gedachten beperkte interpretaties zijn? Wie ben je nog als je niet je zelfbeeld bent? Als je persoonlijke denken niet meer behelst dan dat: beelden die alleen in jouw verbeelding bestaan?
Wat je werkelijk wil, kan enorm verschillen van wat je denkt te willen. Met onrust, onzekerheid en geworstel als gevolg.
Of je nou in de ziel gelooft of niet, niemand kan ontkennen dat we levende wezens zijn. Bezield met leven. Het verschil tussen een levend persoon en een overleden persoon is duidelijk.
Krijg je wel eens te horen dat je te onzeker of te aarzelend overkomt? Dat kan nogal ontmoedigend zijn. Bijvoorbeeld als je aan het solliciteren bent. Of tijdens functioneringsgesprekken. Dat is het behulpzaam om je te realiseren dat die feedback niets zegt over wie je bent, maar alles over de gemoedstoestand waarin je op sommige momenten verkeert.
Ik weet nog hoe naar het was; het gevoel dat je niet gezien wordt, dat er geen plek is voor jouw talenten, dat die niet opgemerkt worden. Dat gevoel had ik vroeger vaak in werksituaties. Ook al functioneerde ik prima, en had ik allerlei vaardigheden en kennis die me daarbij van pas kwamen.
Heb je je wel eens afgevraagd waar nieuwe gedachten en inzichten vandaan komen?
Je ziet en hoort wat je gelooft. En wat je gelooft is veranderlijk. Daarom kan het gebeuren dat je een en dezelfde uitspraak jaren later totaal anders opvat dan toen je hem eerder hoorde. Je merkt opeens dat je in een nieuwe realiteit bent gekomen. Het verhaal waar je eerder in geloofde, klopt niet meer.
Stel je voor dat je in een volledig prikkelarme kamer zit. Je bent je geheugen voor 100% kwijt, maar je bent niet bewusteloos. Wat blijft er dan over?