Een fijner leven…
Meer ontspanning, minder stress. Meer vertrouwen, minder piekeren.
Meer verbinding, minder vervreemding. Meer vrijheid, minder beklemming.
Meer flow, minder angst voor het oordeel van anderen.
Categorie: Introvert zijn in een extraverte wereld
Jezelf vinden door uit te zoomen van jezelf
Ik vind ‘missie’ een beetje een lastig woord. Je kunt er al snel hele ego-verhalen aan ophangen. Maar toch voel ik een drang die niet uit mijn persoonlijke denken lijkt te komen. Een drang om mensen bewust te maken van hun aangeboren mentale gezondheid.
De verlammende rondjes van de spooktrein
Ik voel me eigenlijk zelden tekortschieten als moeder. Niet dat ik een volmaakte moeder ben. Ik klooi ook maar wat aan, maar op een of andere manier heb ik er vertrouwen in dat dat genoeg is. Als moeder volg ik mijn intuïtie en gezonde verstand, zonder dat ik allerlei concepten heb over hoe je een goede moeder moet zijn.
De magie van het uitzoomen
Het is iedere keer zo magisch om te zien wat er gebeurt als iemand uitzoomt van zijn of haar persoonlijke ervaring naar het universele mechanisme van de menselijke ervaring. Neem Marjan. Zij meldde zich voor een kennismakingsgesprek omdat ze vaak blokkeerde tijdens vergaderingen. En ook in sociale situaties kon ze soms overvallen worden door een verkramping die haar belette om op een natuurlijke manier contact te maken. Begrijpelijkerwijs wilde ze graag een andere ervaring in dit soort situaties.
Ik voelde me een misplaatste hippie
Ik ben altijd graag alleen geweest. In m’n eentje voelde ik me nooit eenzaam, maar verbonden met het grote geheel. Dan kreeg wat er in mij leefde alle ruimte, en ervoer ik verbinding, vervulling, inspiratie en vrijheid. In groepen raakte ik dat gevoel kwijt. Dan voelde ik me afgescheiden, onvervuld, eenzaam en opgesloten. Onmachtig om uit te drukken en te delen wat er in me leefde.
Heimwee naar de hemel
Als kind had ik een soort intuïtief weten dat we in essentie één zijn en niet afgescheiden. Ik vertrouwde op een welwillende, scheppende, onzichtbare bron van al het leven. De verhalen in de kerk zeiden me niets, maar ik had als het ware Jezus in mijn hartje.
Iedereen is anders, maar niet anders dan de rest
Je kunt je op vele manieren anders voelen dan de rest. Eigenwijzer, stiller, rebelser, luidruchtiger, gevoeliger, introverter, extraverter, intelligenter, dommer, chaotischer, uitbundiger, analytischer, somberder, emotioneler, eenzelviger, sneller, langzamer, ambitieuzer, ambitielozer, noem maar op. Het geloof anders te zijn dan de rest kan een gevoel van vervreemding oproepen. Vervreemding van je omgeving, van jezelf of van allebei.
Glansrol, modderfiguur, ontspanning
Toen ik een jaar of tien was, zat ik bij een kinderkoor. De dirigent was een kennis van mijn moeder. ‘Moet je horen’, had ze op een gegeven moment tegen hem gezegd, ‘Eline staat thuis altijd zo heerlijk te zingen, waarom geef je haar niet eens een solo?’
Altruïst of egoïst?
Er zijn van die momenten dat de schellen je van de ogen vallen. Je hoort, leest of ziet iets waardoor je een kwestie opeens in een compleet nieuw daglicht ziet. Je hebt een moment van inzicht. Zo’n flits van inzicht werkt verruimend. Opeens doemt er een mogelijkheid op om anders te handelen. En daarmee verandert je realiteit.
Vergeet je mening, zeg wat je denkt
Het duurt bij mij meestal een tijdje voordat ik weet wat ik van iets vind. Niet altijd, maar vaak moet ik er even op broeden. De kwestie van allerlei kanten bekijken, hem als het ware in mezelf laten rondwentelen, voordat iets dat lijkt op een standpunt naar boven komt drijven. Wat trouwens lang niet altijd gebeurt.