Wie ben je werkelijk? Een mirakel en een mysterie. Je ‘bent’ er. Een uitdrukking van, en kanaal voor levens- en creatiekracht. Zonder dat je daar iets voor hoeft te doen. Je zijn is geen statisch zijn, maar een zijn in beweging. Of zoiets. Het is niet in woorden of concepten te vatten wie je werkelijk bent.
Hoe moet je omgaan met lastige emoties?
Niet. Je hoeft niet om te gaan met je emoties. Je hoeft ze niet te verwerken, transformeren, of helen. Niet te ontkennen, onderdrukken of bevechten. En ook niet te omarmen, in het licht te zetten of onderzoeken.
‘Your thoughts are like the artists brush. They create a personal picture of the reality you live in.’ – Sydney Banks
Het is geen probleem dat je denken de realiteit voor je inkleurt. Dat is gewoon hoe het werkt.
Soms heb je je dag niet. Dan pakken de dingen niet uit zoals je gehoopt had. Gesprekken nemen een gekke wending. Wat je zegt komt niet aan zoals je het bedoeld had. Je voelt geen connectie.
Als je iets geen reet aan vindt, kun je er ook voor kiezen om het niet te doen.
Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat dit inzicht indaalde. Het klinkt voor veel mensen misschien als een open deur. Maar de mogelijkheid om dingen geen reet aan te vinden bestond simpelweg niet in mijn beleving. Laat staan de mogelijkheid om ze dan gewoon niet te doen.
Het leven presenteert je van alles waar je niet om gevraagd hebt. Dat is dan wat het nu is. Het lijkt vaak alsof wat nu gebeurt de oorzaak is van je gevoel. Maar dat klopt niet. Niet de gebeurtenis, maar je eigen respons daarop creëert je gevoel.
Wat als je ervaring van het leven overweldigend en beangstigend is? ‘Heb’ je dan iets aan de 3 principes? Jazeker, maar niet zolang je de principes opvat als oplossing voor het lijden of om je beter te voelen. Transformatie is geen gevolg van iets doen, maar van een shift in bewustzijn. En die shift kan zich in iedereen voordoen.
Het leven ontvouwt zich zoals het zich ontvouwt. In elk moment zijn de dingen wat ze op dat moment zijn. Dat geldt ook voor je ervaringen. Je ervaart wat je ervaart, denkt wat je denkt en voelt wat je voelt.
Het is naar om het gevoel te hebben dat jij niet in het hokje past waar anderen in zitten. Dat kan het heel fijn zijn om een nieuw hokje te ontdekken waarin je wél thuis voelt. Maar nog bevrijdender is het om te zien dat er in werkelijkheid geen hokjes bestaan. Dat je vrij bent om te zijn wie je dan ook bent.
Soms vragen mensen zich af of inzicht in de 3 principes niet leidt tot onverschilligheid of kleurloosheid. Ga je niet alles plat relativeren als je inziet dat al je gedachten beperkte interpretaties zijn? Wie ben je nog als je niet je zelfbeeld bent? Als je persoonlijke denken niet meer behelst dan dat: beelden die alleen in jouw verbeelding bestaan?