Je kunt zomaar ineens geraakt worden door iets wat iemand zegt, iets wat gebeurt, wat je waarneemt, of een gedachte die opkomt. Dat geraakt zijn kan zich vertalen in verruiming. Je wordt als het ware even boven jezelf uitgetild.
Zal ik het doen, of zal ik het niet doen? Welke stap moet ik zetten? Wat is nu de juiste beslissing…? De neiging om het antwoord op dit soort vragen met je denken uit te vogelen is groot. Plussen en minnen op een rijtje zetten, twijfelen, op zoek gaan naar argumenten pro en contra, nog eens een keertje voorleggen aan een ander, denken, dubben, twijfelen.
Het leven gebeurt. Jij ervaart jouw interpretatie van wat gebeurt. Soms is er sprake van resonantie, en soms van dissonantie.
💛Wil je de kwaliteit van je relaties verbeteren?
💛Er zijn voor andere mensen zonder dat dit je leegzuigt of uitput?
💛Meer gemak en moeiteloosheid ervaren?
‘Het leven laten gebeuren’, dat klinkt misschien als een ontzettend slecht idee. Als je de controle loslaat, loopt alles toch in de soep! Deze redenering is logisch als je ervan uitgaat dat jij degene bent die in charge is. Maar heb je wel eens overwogen dat dit uitgangspunt misschien niet klopt?
Je bent al heel en compleet. De vreugde, vrede, overvloed, vervulling die je zoekt, zijn er al. Dat is moeilijk te bevatten. We zijn geconditioneerd zijn om te geloven dat we op weg zijn naar heelheid. ‘Als ik X oplos, dan zal ik vrede hebben; als ik Y bereik, dan zal ik voldoening ervaren; als ik geen last meer heb van Z, dan zal ik gelukkig zijn.’
Voor mijn opleiding tot geestelijk verzorger heb ik me het afgelopen jaar verdiept in allerlei levensbeschouwelijke stromingen. Het soefisme, Tibetaans boeddhisme, christelijke mystiek bijvoorbeeld.
Allemaal verwijzen ze in vaak prachtige bewoordingen naar het mysterie van het leven:
Stefanie vertelde dat ze in het park was, en helemaal opging in wat zich voor haar ogen afspeelde. De eendenfamilie in de vijver met hun donzige, gele kuikentjes. De duizend schakeringen groen van de bomen en het struikgewas. Het lichtspel van de zonnestralen door het gebladerte. Al haar zintuigen en haar hart stonden wijd open. En ze werd geraakt door de schoonheid en het wonder van de natuur. Het vulde haar met verwondering en vreugde.
Geluk, ontroering, verwondering, inspiratie, vrede, liefde… al deze mooie gevoelens ervaar je als je aandacht niet gericht is op de concepten van je persoonlijke denkwereld. Als je niet in beslag wordt genomen door je bewuste en onbewuste aannames, veronderstellingen, verwachtingen.
In mijn optiek is ieder mens een unieke uitdrukking in de vorm van de universele, vormloze levensenergie. Een expressie van, en onlosmakelijk verbonden met het geheel. In ieder mens wellen vanzelf talenten, inspiratie, manieren van kijken, verlangens en ideeën op. Bij hele jonge kinderen kan die energie nog onvervormd stromen. Zij weten zich op een vanzelfsprekende manier verbonden met het geheel van het leven.