Een kwestie die mij vroeger mateloos fascineerde, was de vraag hoe het komt dat je soms in een flow zit en op andere moment juist helemaal niet. Waarom voel je je het ene moment vrij en open, en het andere gespannen en gesloten?
Vroeger geloofde ik dat je mensen had die vol van zichzelf waren, en mensen die dat niet waren. Tot de eerste categorie rekende ik types die veel ruimte innamen, luid, stellig en duidelijk hun mening verkondigden, en zichzelf graag op de borst klopten. Mezelf rekende ik tot de tweede categorie, want dat deed ik allemaal niet. Vond ik.
Het fijne aan de 3 principes vind ik dat ze je niet vertellen dat je je ego moet ontstijgen, of streven naar verlichting. Ze nodigen je juist uit om je menselijkheid in al zijn facetten te herkennen. Je mag volledig mens zijn!
Er was niets aan de hand. Ik zat gewoon aandachtig te luisteren naar de docent van mijn opleiding tot geestelijk begeleider. En pats boem! Opeens ging mijn hart tekeer en legde mijn maag zichzelf in een knoop. Er was iets in me opgekomen om in te brengen, en ik werd overmand door zenuwen.
De vorm en het vormloze zijn een. Alles is dezelfde universele energie, of die nu vorm heeft of vormloos is. In elk moment krijgt uit het niets alles vorm. Wat vorm krijgt is, veranderlijk en vergankelijk. Het komt en gaat. Alles wat je ervaart, voelt, gelooft, denkt, meemaakt. Alles wat je over jezelf denkt en gelooft. Ook dat zijn vormen. Creaties die vorm hebben gekregen, ook al kun je ze niet vastpakken.
Meer ontspanning, minder stress. Meer vertrouwen, minder piekeren.
Meer verbinding, minder vervreemding. Meer vrijheid, minder beklemming.
Meer flow, minder angst voor het oordeel van anderen.
Leven is ervaren. Je kunt niet niet ervaren. En je kunt ook niet kiezen voor alleen maar fijne ervaringen. Het leven voltrekt zich zonder rekening te houden met jouw persoonlijke voorkeuren. Je kunt wel wensen, oordelen en concepten hebben over wat je ervaart. Vanuit die concepten ontstaan gevoelens van gebrek, tekortschieten, gebrokenheid, mislukking.
‘Panta rhei; alles stroomt.’ Aldus de Griekse filosoof Heraclitus zo’n 2500 jaar geleden. De enige constante is verandering, niets is in steen gebeiteld. Het is denk ik niet moeilijk om rationeel te begrijpen dat dit klopt. Maar om het gevoelsmatig te aanvaarden, is vaak andere koek! En toch ligt daarin de sleutel tot ontspanning.
Dat onze ervaring van het leven van binnen naar buiten tot stand komt, wil niet zeggen dat die ervaring niet echt is. Je voelt wat je voelt. Wat je in het moment ervaart, is op dat moment jouw realiteit. Als je onrust of angst voelt, heb je een reële ervaring van onrust of angst. Die ervaring zegt alleen niets over wie je bent of over wat er gaat gebeuren. Alles wat je daarover gelooft, is niet ‘echt’. Dat bestaat alleen als mentale voorstelling van jouw denken.
O, wat wil ik ‘het’ toch graag weten als ik onrust ervaar. Hoelang het nog gaat duren. Wanneer het weer rustig zal worden in mijn kop. Waarom er onrust is. Wat ik kan doen om ervan af te komen. Wanneer ik weer helderheid zal ervaren. Wat het over mij zegt dat ik onrust ervaar…