Het is naar om het gevoel te hebben dat jij niet in het hokje past waar anderen in zitten. Dat kan het heel fijn zijn om een nieuw hokje te ontdekken waarin je wél thuis voelt. Maar nog bevrijdender is het om te zien dat er in werkelijkheid geen hokjes bestaan. Dat je vrij bent om te zijn wie je dan ook bent.
Soms vragen mensen zich af of inzicht in de 3 principes niet leidt tot onverschilligheid of kleurloosheid. Ga je niet alles plat relativeren als je inziet dat al je gedachten beperkte interpretaties zijn? Wie ben je nog als je niet je zelfbeeld bent? Als je persoonlijke denken niet meer behelst dan dat: beelden die alleen in jouw verbeelding bestaan?
Au. Mijn ego had een knauw gehad. Stilletjes lag ik te lijden, met de rust van mijn nachtelijke slaapkamer om me heen. Er gebeurde verder niets in die kamer, dus het is duidelijk dat het lijden uit mijn denken kwam. Mijn zelfbeeld werd bedreigd. Er woedde een strijd der verbeelding.
Wat je werkelijk wil, kan enorm verschillen van wat je denkt te willen. Met onrust, onzekerheid en geworstel als gevolg.
Of je nou in de ziel gelooft of niet, niemand kan ontkennen dat we levende wezens zijn. Bezield met leven. Het verschil tussen een levend persoon en een overleden persoon is duidelijk.
Kun je kiezen waar je aandacht naartoe gaat? Nee en ja.
Nee, want je brein geeft onbewust betekenis aan wat er in de binnenwereld opkomt of aan wat er in de buitenwereld gebeurt. Je kiest er niet voor om je aandacht te richten op die duiding en de innerlijke onrust die dat oproept.
Krijg je wel eens te horen dat je te onzeker of te aarzelend overkomt? Dat kan nogal ontmoedigend zijn. Bijvoorbeeld als je aan het solliciteren bent. Of tijdens functioneringsgesprekken. Dat is het behulpzaam om je te realiseren dat die feedback niets zegt over wie je bent, maar alles over de gemoedstoestand waarin je op sommige momenten verkeert.
Ik weet nog hoe naar het was; het gevoel dat je niet gezien wordt, dat er geen plek is voor jouw talenten, dat die niet opgemerkt worden. Dat gevoel had ik vroeger vaak in werksituaties. Ook al functioneerde ik prima, en had ik allerlei vaardigheden en kennis die me daarbij van pas kwamen.
Als je zelf de transformerende kracht van het begrip van de 3 principes hebt ervaren, kan het verlangen opkomen om dit begrip aan te reiken aan anderen. Als coach, begeleider, gesprekspartner, mens. Dat roep vaak ook vragen en onzekerheid op. Kan ik dit wel? Hoe dan? Weet ik wel genoeg? Hoe kan ik mijn nieuwe inzichten integreren in het werk dat ik nu doe?
Heb je je wel eens afgevraagd waar nieuwe gedachten en inzichten vandaan komen?