Het hele gebroken hart van mijn kind
Het hart van een van mijn kinderen brak afgelopen week. Zijn verkering ging op een schokkende en abrupte manier uit. Verwarring en diep verdriet bij hem. Maar ook bewondering voor hoe hij met zijn pijn omging bij mij.
Hij deed wat het moment van hem vroeg: zijn pijn simpelweg doorvoelen. Hij probeerde hem niet te bevechten, weg te stoppen, verdoven of omzeilen. Hij ging in bed liggen, kwam af en toe naar beneden om zijn tranen te laten stromen in onze omhelzingen, en kroop dan weer zijn bed in. Zijn vrienden probeerden hem over te halen om mee uit te gaan voor afleiding. Maar hij wist dat hij het nodig had om een tijdje zijn emoties te laten stromen.
Na een paar dagen was hij klaar om over te gaan tot de orde van de dag. ‘Hoeveel pijn het ook doet, er zitten ook goede kanten aan deze ervaring’, zei hij, ‘ten eerste besef ik dat ik hele goede vrienden heb, en ten tweede dat ik mentaal sterk ben. En ik weet nu dat ik beter voor mezelf moet opkomen.’
We waren diep onder de indruk van de eenvoudige, pure wijsheid van onze zoon. Wat een inspirerend voorbeeld. Niet bang zijn voor je pijn. Niet proberen hem voor jezelf of anderen te verstoppen. Jezelf niet verliezen in verhalen, maar simpelweg voelen wat er te voelen valt. Dan wordt de ervaring geïntegreerd in het moment, waardoor er ruimte komt voor nieuwe perspectieven.
Misschien ken je deze quote van Sydney Banks wel:
“If people learned not to be afraid of their experience, that alone would change the world.”
De 3 principes kunnen je leiden naar de realisatie dat je niet bang hoeft te zijn voor wat je ervaart. Dan ga je steeds meer openstaan om het leven in al zijn volheid te ervaren. Mijn zoon leeft dat inzicht op een of andere manier van nature. Dat geldt niet voor ons allemaal. Maar we hebben wel allemaal de potentie om onze angst om te voelen te verliezen. Het zit ingebakken in ons mens-zijn. Inzicht in de 3 principes kan daarbij heel behulpzaam zijn.