Naar de hemel toegroeien

Persoonlijke ontwikkeling veronderstelt een ik die (aspecten van) zichzelf verbetert. Ik zou je willen uitnodigen dit concept te laten voor wat het is, en in plaats daarvan jezelf op te vatten als een dynamisch organisme dat vanzelf groeit. Net als een zonnebloemzaadje dat vanzelf uitgroeit tot een zonnebloem en daarbij continu verandert. Ook jij bent voortdurend aan verandering onderhevig. Groeien is veranderen.

‘De bloem lijdt niet omdat ze bloeit. Er is geen reden waarom het individu groei als pijnlijk zou moeten beschouwen. Het is natuurlijk. Het is eerder zijn weerstand tegen groei of zijn poging om patronen te veranderen en te forceren om aan zijn eigen eigenzinnigheid te voldoen die de oorzaken zijn van zijn lijden en zijn ongeluk, maar op natuurlijke wijze groeien is naar de hemel toegroeien, al het goede ontvouwen en het gezicht als de bloem naar de zon keren.’ – M.P. Hall

Anders dan een bloem, heb je als mens het vermogen om je groei te interpreteren. Om jezelf te vergelijken met anderen, te oordelen, voorkeuren te hebben, af te wijzen, te willen, er iets van te vinden, te labelen. Dankzij dat vermogen kun je iets nieuws creëren en je omstandigheden veranderen. En dankzij datzelfde vermogen kun je lijden. Je lijdt als je denkt dat je als zonnebloemzaadje een roos moet worden. Je lijdt als je gelooft dat het geel van jouw blaadjes minderwaardig is aan dat van de bloem naast je. Je lijdt als je denkt dat je bloemen kunt krijgen door in de knop te blijven. Je lijdt als je gelooft dat het verkeerd is om blad te verliezen. Je lijdt als je wilt dat groeien niet gepaard gaat met verandering.

Als je je omgeving of een bepaalde fase of staat bent ontgroeid, beweeg je naar een nieuwe plek of staat. Ook dat is natuurlijk. Soms gaat dat gepaard met weemoed, onzekerheid of verdriet. Dat is menselijk, maar een probleem dat opgelost moet worden. Pijn is nog geen lijden.

Een bloem staat niet op zichzelf. Een mens ook niet. Het kan gebeuren dat de condities voor groei niet gunstig zijn, of zijn geweest. Dat je veel pijn hebt ervaren. Dan kunnen groei en verandering iets beangstigends worden. En dan ga je je vastgrijpen aan het bekende en vertrouwde.

Maar pijn hoeft geen lijden te worden of te blijven. Zolang je leeft, werkt de dynamische, scheppende levensenergie in jou en als jou. Ga herkennen hoe je eigen denken deze kracht soms in alle onschuld tegenwerkt. Dan zal er steeds meer ruimte komen om op natuurlijke wijze naar de hemel toe te groeien.