Hoera, ja mag volledig mens zijn!

Het fijne aan de 3 principes vind ik dat ze je niet vertellen dat je je ego moet ontstijgen, of streven naar verlichting. Ze nodigen je juist uit om je menselijkheid in al zijn facetten te herkennen. Je mag volledig mens zijn!

In de opleiding tot geestelijk begeleider die ik volg, staat de vraag in het eerste jaar centraal wat dat eigenlijk is, mens zijn.

Vanuit allerlei invalshoeken krijgen we teksten aangereikt die hier iets over proberen te zeggen. Zo las ik in een tekst over het soefisme (een mystieke stroming in de Islam):

‘Zo ervaart een levend mens zelfs het meest spirituele genoegen toch via het menselijk zenuwstelsel. We ervaren de kwaliteiten van een spirituele gemoedstoestand als ontspanning, als hartsverruiming, als tot leven komen. Het Arabische woord voor hart wil letterlijk zeggen ‘dat wat aan verandering onderhevig is.’ Het hart verruimt en vernauwt, en gaat, zelfs als het gezuiverd is, door allerlei toestanden heen… Het hart verruimt en vernauwt zich voortdurend, maar als het ontwaakt is, begint het het goddelijke te begrijpen door de vervoering van de verruiming en de schraalheid van de vernauwing.’

Wat een mooi citaat! Het doet voor mijn gevoel recht aan de menselijke ervaring in de vorm. Hoewel onze essentie spiritueel is; vormloos, liefdevol, ruim, eeuwig, onvergankelijk, ervaren wij in de vorm ook beperking, oordeel, vergankelijkheid, beklemming. We zijn een unieke uitdrukking in de vorm van de vormloze, universele levensenergie. In de vorm zijn we onderhevig aan de dynamiek van verkramping en ontspanning. Het hart klopt bij de gratie van deze dynamiek; zonder verkramping, geen ontspanning, geen hartslag, geen leven. Zo is het denk ik ook met onze mentale hartslag. Zonder verkramping, geen ontspanning, geen ervaring van het leven. Zolang we leven, gaan we door allerlei toestanden heen. Net zoals we ons overgeven aan onze fysieke hartslag, kunnen we ons overgeven aan onze mentale hartslag. We hoeven onze menselijkheid niet te ontkennen of overstijgen, maar kunnen hem omarmen als we onze heelheid herkennen.

Hoe meer je in de richting van de essentie, van het spirituele gaat kijken, hoe meer je je heelheid kunt herkennen. Dan kun je meer en meer openstaan om het leven te ervaren zoals het zich aandient. Zoals het zich als jou en door jou ontvouwt. Inclusief verkramping.

Even verderop in dezelfde tekst las ik:

‘Het hart houdt zich altijd bezig met iets waarnaar het verlangt, waardoor het achter de hoedanigheden van het spirituele leven komt.’

Ook weer zo mooi! We verlangen naar andere ervaringen dan we hebben. We willen af van nare gevoelens of belemmerende gewoontes en patronen. We vermoeden dat er ergens meer vrijheid, verbinding en levensvreugde te vinden is. Dat verlangen is iets moois en natuurlijks. Het is het verlangen van de essentie naar zichzelf. We weten alleen vaak niet waar het te vinden is. Dan zoeken we het buiten onszelf of in onze persoonlijke denkwereld.

Maar we kunnen de andere kant op kijken. Vanuit dat hartsverlangen..:

‘kan het hart zich op de Geest richten, en dan ontdekt het in zichzelf objectieve en essentiële eigenschappen als vertrouwen, hoop, geduld, vrijgevigheid, nederigheid en liefde. We kunnen het hart steeds meer leren kennen zonder de sluiers van onze preoccupaties, verlangens en strategieën.’

Om dan te ontdekken dat we, voorbij de sluiers van ons persoonlijke denken, al zijn wat we zoeken.

Hoe cool is dat, om de boodschap van Sydney Banks in andere woorden hier tegen te komen!

*De citaten komen uit Het wetende hart van de soefi: Verdieping en Transformatie van Kabir Helminski