Transformatie komt van binnen

Je ziet en hoort wat je gelooft. En wat je gelooft is veranderlijk. Daarom kan het gebeuren dat je een en dezelfde uitspraak jaren later totaal anders opvat dan toen je hem eerder hoorde. Je merkt opeens dat je in een nieuwe realiteit bent gekomen. Het verhaal waar je eerder in geloofde, klopt niet meer.

Mij overkwam dat met de aansporing die ik jarenlang te horen kreeg tijdens functioneringsgesprekken: ‘Eline, je doet je werk heel goed, maar laat nou toch eens meer van je horen.’

Je persoonlijkheid is niet oke!

Jarenlang vatte ik deze woorden op als een veroordeling van mijn persoonlijkheid. Ik hoorde erin dat ik te onzichtbaar, te bescheiden, te onduidelijk was. Dat riep weerstand en onzekerheid op. Weerstand, omdat ik dat dacht mijn leidinggevende wilde dat ik zou veranderen in iemand die ik niet was. En onzekerheid, omdat ik geen idee had hoe ik dan meer van me zou kunnen laten horen. Ik dacht dat bedoeld werd dat ik dat op een brutale, luidruchtige, stellige manier zou moeten doen. Wat zit je nou te zeuren dat ik moet veranderen, dacht ik iedere keer, je zegt toch net zelf dat ik mijn werk goed doe?!

Ik voelde me miskend en gefrustreerd, maar ergens had ik ook het gevoel dat er iets te zien was dat ik nog niet zag. Dat er een manier moest zijn waarop ik mezelf zichtbaar zou kunnen maken die wel bij me paste. Op een goed moment besloot ik een ontdekkingstocht te starten naar die manier.

Van je geloof vallen

Tijdens die ontdekkingstocht deed ik telkens nieuwe inzichten op. Ik ging meer en meer zien dat al mijn gevoelens van onzekerheid, miskenning en minderwaardigheid voortkwamen uit mijn eigen overtuigingen.

Met andere woorden; ik realiseerde me steeds meer dat ik zag en hoorde wat ik geloofde. Tegelijkertijd ging ik ervaren dat wat ik zag en geloofde niet statisch was. Dat ik letterlijk van mijn geloof kon vallen.

Zo vielen de schellen me van de ogen toen ik me realiseerde dat ik niet gepasseerd werd voor leuke projecten vanwege mijn persoonlijkheid, maar omdat ik nooit mijn wensen, enthousiasme en ambities kenbaar maakte.

Zo’n flits van inzicht had ik ook toen ik me realiseerde dat ik weinig voldoening haalde uit mijn baan, omdat ik zelf geloofde dat daarin geen plek was voor mijn natuurlijke talenten.

Een nieuwe realiteit

Deze inzichten maakten dat ik besloot om mijn eigen enthousiasme, inspiratie en plezier de ruimte te geven. Ik ging de coach uithangen in mijn team en ook in andere werkzaamheden. Leefde me uit in observeren, beschouwen, luisteren, samenvatten, vragen stellen, bemiddelen, zaken van alle kanten bekijken. En dat maakte alle verschil. Opeens ging ik voldoening en waardering ervaren.

En toen hoorde ik met terugwerkende kracht opeens iets heel anders in die woorden van mijn leidinggevende. Geen oordeel, maar een oprechte uitnodiging om mijn inzichten, kennis en visie te delen. Omdat ik zo veel meer impact zou kunnen hebben als ik dat zou doen. Ik realiseerde me mijn interpretatie was: ‘Eline, je persoonlijkheid is niet oké.’ Terwijl hij misschien al die tijd bedoelde: ‘Eline, wees meer jezelf, geef ons meer van wie je bent!’