De default-stand van de introvert
Ik kwam in de NRC een berichtje over een onderzoek naar extravert gedrag van introverten. De strekking ervan was dat het goed is voor introverten om zich extravert te gedragen in het contact met anderen en dat ze dat te weinig doen. Met extravert werd in dit geval bedoeld: sociaal, spraakzaam, actief, assertief. Mensen die zich zo gedragen, voelen zich over het algemeen gelukkiger. Dat geldt volgens het artikel ook voor introverte mensen. Als zij zich ‘sociaal uitleven’, worden zij daar blijer van. Waarom gedragen zij zich dan niet wat vaker extravert, als ze er blijkbaar wel baat bij hebben?
Een groep Amerikaanse onderzoekers heeft onderzocht waarom dat zo is. Wat blijkt: dat komt doordat ze denken dat ze zich juist minder prettig gaan voelen als ze zich extravert gedragen. Ze hebben dus een verkeerde verwachting over het gevoel dat extravert gedrag zal opleveren. Met andere woorden: van tevoren zien introverten niet zo veel heil in extravert gedrag, hoewel ze het wel heel prettig vinden als ze dit gedrag toch laten zien.
De onderzoekers hebben dit aangetoond in een experiment waaraan introverte en extraverte studenten meededen. De studenten kregen instructies om zich introvert of juist extravert te gedragen tegen iemand die niets van die instructies wist. Ze moesten vooraf aangeven hoe ze het zouden vinden, en achteraf hoe ze het vonden. De introverte studenten voorspelden dat ze het vervelender zouden vinden om zich extravert te gedragen dan de extraverte studenten, maar achteraf vonden beide groepen het even leuk.
Toen ik dit las, vond ik het eigenlijk wel herkenbaar. Ik kan nogal opzien tegen sociale gebeurtenissen, zoals een feestje. Als ik er eenmaal ben, vind ik het meestal heel gezellig en vermaak ik me prima. Van tevoren word ik alleen heel moe van het idee dat ik sociaal moet doen en moet ik mezelf echt oppeppen.
Herkenbaar dus, maar dit onderzoek laat een belangrijke vraag onbeantwoord. Want waarom zien introverten nou eigenlijk zo weinig heil in introvert gedrag? Blijkbaar hebben ze daar een belangrijke reden voor. Het antwoord lijkt me eerlijk gezegd nogal voor de hand te liggen. Je denkt als introvert niet alleen dat je moe wordt van een feestje, dat is ook echt zo! Een introvert krijgt geen energie van sociale gebeurtenissen, maar raakt daardoor juist energie kwijt. De default-stand van een introvert is: observeren, informatie opnemen, erop kauwen. Overschakelen op een andere stand, kost gewoon veel brandstof. Als je het zo bekijkt is het dus volstrekt logisch dat een introvert van te voren niet veel zin heeft om heel sociaal te doen.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat ze dat wat vaker zouden mogen doen. Want ik geloof best dat je daar blij en gelukkig van wordt. Ik denk alleen niet dat het zaligmakend is. Soms heb je er geen puf voor en dan is het heel fijn om lekker comfortabel in je default-stand te blijven hangen. Daar lijkt me niets op tegen; kwestie van doseren als je het mij vraagt!