Als delen overtuigen wordt
Inzicht in de 3 principes is iets geweldigs. Dat je ervaring van het leven zomaar op zo’n fundamentele manier kan veranderen, alleen maar door iets te zien. Als je het zelf ervaren hebt, kan het verlangen opkomen om dit inzicht aan te reiken aan anderen. Je gunt het iedereen om te ervaren wat jij ervaren hebt!
En soms merk je dat je anderen kunt inspireren. Je deelt wat je zelf gezien hebt, en dat helpt de ander om te begrijpen hoe hij rust en ontspanning in zichzelf kan vinden. Die momenten zijn heerlijk! Je staat volledig open, hebt niets nodig van de ander, van het moment of van de toekomst. In die openheid wordt er verbinding ervaren en vallen er kwartjes. Zo fijn.
Op andere momenten merk je dat er een andere energie ontstaat. Als je ziet dat wat je deelt geen snaar raakt bijvoorbeeld. Dat kan onzekerheid oproepen, want je wilt het zo graag goed uitleggen. Dat die ander ook dat mooie inzicht krijgt. En dan heb je opeens iets van die ander nodig. Je wilt dat hij gaat zien wat jij hebt gezien.
Maar het gaat er niet om dat de ander gaat zien wat jij ziet. Het gaat erom dat die ander zijn eigen wijsheid gaat ervaren. Dat hij de toegang tot zijn eigen wijsheid leert zien.
Als je wilt dat die ander gaat zien wat jij ziet, en hij ziet het in jouw ogen niet, dan ben je in verzet. Er moet iets veranderen in de buitenwereld, zodat jij je weer goed kunt voelen. Die ander moet jou begrijpen. Je zit in de outside-in illusie! Er moet iets in de vorm veranderen, om weer oké te zijn. Zodat je onzekerheid weer weg is.
Je staat niet meer open voor wat die ander zegt, maar hoort vooral je eigen denken over wat dat die ander zegt. In plaats van dat je probeert te begrijpen wat hij wil zeggen, ga je hem je eigen gezichtspunt door de strot duwen. Die ander voelt dan dat hij iets voor jou moet invullen. Hij voelt dat hij in jouw ogen niet oké is, want zijn inzicht is blijkbaar niet oké. Hij moet het immers anders gaan zien. Zolang je dat verwacht, veroordeel je de ander. Dat leidt nooit tot verbinding, maar altijd tot verwijdering. Als iemand een oordeel voelt, dan sluit zijn hart zich. Het leidt tot weerstand. En dan zitten jullie samen in de illusie van verwijdering en verwijt.
Maar dat is niet erg! De onrust die je voelt is iets goeds en moois. Het is een wake-up call die je wakker wil schudden uit de outside-in illusie.
Een liefdevolle uitnodiging om uit te zoomen. Om bereid te zijn om het niet te weten. Om voorbij je onrustige denken te kijken naar de ruimte in jezelf waarin nieuw en fris denken opkomt. Weg van de vorm naar het vormloze. Om je te herinneren dat je in elk moment opnieuw kunt beginnen. Met een open mind en een open hart.
Niets buiten jou kan de onzekerheid opheffen. Hij lost op zodra je er de liefdevolle uitnodiging in hoort. En dan voel je weer verbinding