De stuiptrekkingen van het ego

Inzicht in de 3 principes leidt tot opluchting en ontspanning, maar vaak ook tot frustratie en verwarring. Die verwarring kan weer leiden tot zelfveroordeling. Paradoxaal genoeg lijken de 3 principes je dan juist verder van huis te brengen. Maar dat is geen probleem, want je kunt gaan zien dat dit slechts een fase is in een proces dat zich vanzelf ontvouwt.

Verwarring als teken dat je niet oké bent

Mensen gaan meer momenten van ontspanning ervaren als ze het verband tussen hun denken en hun ervaringen beginnen te zien. Inzicht hierin helpt ze om ontvankelijker te zijn voor het nu.  Om in een state of mind te verblijven, die rustig, helder, en open is. Tegelijk gaan ze ook steeds duidelijker het contrast ervaren tussen deze heldere state of mind, en hun troebele buien van verkramping. Dat kan confronterend zijn. Het wordt opeens heel duidelijk hoezeer je onbewust altijd naar controle aan het streven bent.

De respons is dan om ook deze verwarring te willen controleren. Om de ervaring te duiden, labelen en fixen. Dat is wat ons brein nou eenmaal doet. Het probeert grip te krijgen op emoties door ze in een hokje te stoppen. De verwarring wordt gelabeld als iets slechts. Als een staat van zijn waar je van weg moet komen. Een indicatie dat je niet oké bent.

Verwarring als teken van transformatie

Maar misschien is de verwarring die je voelt niet iets slechts. Misschien is het juist iets goeds. Een teken van groei en transformatie. Net als het proces dat de rups doormaakt om een vlinder te worden.

Als de rups volwassen is, gaat hij verpoppen. In de pop vindt de metamorfose plaats van rups tot vlinder. Hoe dit precies in z’n werk gaat, is niet bekend. De rups verandert in een soort soep, van waaruit nieuwe cellen gevormd worden. Als de tijd daar is, barst de pop open en werkt de vlinder zich naar buiten. Zijn vleugels zijn dan nat en opgevouwen. Hij kan nog niet vliegen. De aders in de vleugels worden volgepompt met een vloeistof, zodat de vleugels vanzelf uitvouwen. Doordat de vlinder voorzichtig met zijn vleugels wappert, wordt dit gestimuleerd. Later worden ze hard en kan de vlinder vliegen. Vervolgens wordt er bloed in de vleugeladers gepompt, zodat zij zich in al hun pracht kunnen ontvouwen. En dan fladdert het getransformeerde schepsel de lucht in.

Het proces willen controleren

Van buiten ziet dit proces eruit als een pijnlijke worsteling. Je zou de neiging kunnen hebben om de vlinder te helpen om er sneller doorheen te komen. Om hem voorzichtig uit zijn pop te halen en hem een duwtje te geven om van zijn tak te vliegen.

Maar het proces ontvouwt zich precies zoals het zich moet ontvouwen. Als je ermee zou bemoeien, zou dat rampzalige gevolgen hebben. De vlinder zou mismaakt achterblijven en nooit kunnen vliegen. In alle onschuld heb je dan met je neiging om te labelen en fixen schade veroorzaakt.

Je verwarring en frustratie zijn op dezelfde manier misschien wel een noodzakelijke fase in een proces dat zich vanzelf ontvouwt. Als je je er niet mee bemoeit.

Overgave aan het proces

Misschien zijn het de stuiptrekkingen van het ego. Het ego, dat in alle onschuld zo bang is om de controle los te laten. Om zich over te geven aan het proces. Misschien is de verwarring die je voelt een teken van bewustwording. Een signaal dat er inzichten aan het doorbreken zijn. En daarmee ook een uitnodiging om je over te geven. En om het streven van het ego met compassie te bezien, in plaats van het te veroordelen.

Verwarring betekent niet dat er iets mis met je is. Het betekent dat je een menselijke ervaring hebt, en het vermogen om iets nieuws te zien.