Neem afscheid van je innerlijke control freak

Heb jij een fijnzinnige antenne waarmee je voortdurend de omgeving aftast?

Neem je veel waar en pik je allerlei signalen uit je omgeving op?

Heb je de neiging om contant af te stemmen op die signalen?

En word je hier regelmatig doodmoe, onzeker en besluiteloos van?

Mijn diagnose: je bent waarschijnlijk een innerlijke control freak! En dan kan ik je de hand schudden, want ik ben er ook een. Of eigenlijk eentje die aan het herstellen is van deze aandoeding;-).

Ik denk dat niemand die mij kent mij zal bestempelen als een control freak. Ik sta eerder bekend als een relaxte tante die weinig doet om de omgeving naar haar hand te zetten. En dat klopt ook. Ik heb niet veel behoefte om de buitenwereld te controleren.

Toch zocht ik op mijn manier wel degelijk naar controle. Die probeerde ik te verkrijgen door af te stemmen. Mijn antennes stonden altijd op scherp:

Wat wordt hier van mij gevraagd?

Welke vaardigheden moet ik hier laten zien?

Hoe liggen hier de verhoudingen?

Wie vindt wat?

Wat is in deze situatie het antwoord dat ze willen horen/de gewenste houding/de gevraagde inbreng?

Ik was continu bezig me een beeld te vormen van de verwachtingen van de omgeving. Zodat ik vervolgens kon afstemmen op die verwachtingen. Dat gaf me het idee dat ik mijn gevoelens van onzekerheid kon controleren.

Maar het was een illusie. Het is onmogelijk om in te spelen op alle verwachtingen van de omgeving. Dat is gedoemd om te mislukken. In feite werd mijn onzekerheid alleen maar gevoed door die behoefte om af te stemmen. Vaak raakte ik zo verstrikt in mijn gedachten, dat ik verkrampte. Dan had ik helemaal geen oog meer voor het hier-en-nu. Die mentale processen vraten energie en maakten me gespannen en besluiteloos.

Dit patroon zie ik ook bij mijn klanten. Ze hebben het afstemmen tot een hogere kunst verheven. En zijn zichzelf onderweg ergens kwijtgeraakt. Mijn coaching is er onder andere op gericht om de weg naar jezelf terug te vinden. Om te leren niet de omgeving, maar jezelf als uitgangspunt te nemen. Om te ervaren dat je veel kunt waarnemen, zonder je zelf te verliezen. Dat je gevoeligheid niet automatisch tot afstemmen hoeft te leiden. Dat je de vrijheid kunt voelen om je af te vragen:

Wat wil ik in deze situatie bijdragen?

Welke vaardigheden heb ik tot mijn beschikking om dat te doen?

Welke positie wil ik hier innemen?

Wat vind ik ervan?

Wat is zijn in deze situatie de antwoorden/ houding/de inbreng die bijdragen aan mijn doelen?

Niemand is ‘in control’. Het leven confronteert je met gebeurtenissen en wendingen die volledig buiten jouw invloedsfeer liggen. Een dierbaar persoon krijgt een hartaanval. Een reorganisatie maakt je baan overbodig. De uitvinding van een medicijn helpt je opeens van je pijnklachten af. Een treinvertraging brengt de vrouw of man van je dromen op je pad. Op een feestje ontmoet je iemand die jouw ideale baan in de aanbieding heeft. Je huis brandt af door een kortsluiting bij de buren. Je krijgt een kind met een beperking.

We zijn doodsbang om de controle kwijt te raken, maar vergeten dat we überhaupt nooit in control zijn geweest.

Hoe bevrijdend zou het zijn als je vanuit dit inzicht leeft? Dat je niet krampachtig hoeft te proberen om de boel te controleren, omdat er niets te controleren valt? Dat het enige wat je te doen staat, is: gracieus omgaan met gebeurtenissen buiten jou? Om met alle vitaliteit en creativiteit die je hebt te navigeren door de hoogte- en dieptepunten die het leven je presenteert?

Stel nou dat je die bron van vitaliteit en creativiteit als uitgangspunt zou nemen in plaats van je omgeving? Dan maakt het niet meer uit van wat je omgeving ervan denkt of vindt. Dan ga je veel meer flow ervaren, omdat je gewoon de dingen doet die je voldoening geven. Dan kun je putten uit je eigen innerlijk bron.

Nog steeds verval ik wel eens in die oude neiging om af te stemmen om controle te krijgen. Dan betrap ik mezelf op angstige, onzekere gedachten over mijn omgeving. Vinden ze het wel goed? Is dit wel wat ze nodig hebben? Vinden ze me niet vaag? Gelukkig heb ik inmiddels geleerd om dit patroon te doorbreken. Ik laat mijn gedachten niet meer met me aan de haal gaan. Het menselijk brein is nu eenmaal zo gebouwd dat het allerlei willekeurige gedachten produceert. Gedachten die uitsluitend te maken hebben met jouzelf, en helemaal niets met de situatie buiten jou. Ze komen en ze gaan, en ze hebben geen vaste vorm in de realiteit. Je hoeft ze dus niet serieus te nemen!

Dus als ik merk dat ik me onrustig en onzeker begin te voelen, dan herinner ik mezelf eraan dat ik te veel aan het denken ben. Dat is vaak een teken dat ik weer probeer af te stemmen. En dan weet ik: tijd om terug te keren naar de bron! Ik kan mijn gedachten laten voor wat ze zijn en dan komen ze tot rust. En dan voel ik meteen dat er weer ruimte komt. Ruimte om ideeën in me op te laten komen en om geïnspireerde acties te ondernemen in het hier-en-nu.

Dus ja, ik ben een innerlijke control freak, maar het lukt me wel steeds beter om de controle los te laten!

Dus, lieve lezer, stop vandaag nog met het leven te denken, en begin met het leven te ervaren! Enjoy the ride!