Passie en introversie, gaat dat samen?
Nog twee weken en dan is 2012 ten einde. Voor mij is het een mooi jaar geweest. Een jaar waarin ik iets belangrijks heb geleerd. Ik heb iets ontdekt wat voor mij dingen in beweging heeft gezet. Waardoor ik een hardnekkige belemmering van me af heb kunnen schudden. Ik heb mijn focus gevonden. En ik denk dat andere introverten van dit inzicht kunnen profiteren.
Als iemand vroeger zei dat hij zijn passie had gevonden, werd ik daar altijd een beetje kriegelig van. Ik vond het hoogdravend klinken en vroeg me af of er wel zoiets als ‘je passie’ bestond. Het leek me meer iets voor uitzonderlijke personen zoals Nelson Mandela. Tegelijk was ik jaloers op mensen die een uitgesproken missie hadden. Het leek me geweldig om van binnenuit gedreven te worden door iets waar je heilig in gelooft. Maar ik dacht dat dit voor mijn niet weggelegd was.
Nog steeds houd ik niet van het woord passie. Enerzijds omdat ik het een clichéwoord vind, en anderzijds omdat ik het associeer met meegesleept worden door grote en heftige emoties. En dat staat ver af van de rustige, bedachtzame introvert die ik ben. Ik ben nou eenmaal niet zo heftig aangelegd en laat me niet graag meeslepen door mijn emoties.
Ondertussen had ik diep van binnen wel een verlangen. Ik wilde graag als coach mensen helpen bij hun persoonlijke ontwikkeling. Omdat mijn kinderen wat groter werden, had ik meer tijd voor mezelf en besloot ik om aan dit verlangen gehoor te geven. Vol goede moed ging ik aan de slag. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel en begon mijn eigen methode en mijn website te ontwikkelen. Daar had ik veel lol in, want ik vind het leuk om in de boeken te duiken, informatie op te nemen, van al deze input mijn eigen verhaal te maken en teksten te schrijven. Vele avonden zat ik lekker achter mijn laptop te tikken. Ik deed waar ik goed in ben en de tijd vloog als ik zo driftig zat te denken en te schrijven. Toen mijn website klaar was, was ik dan ook behoorlijk trots op mijn verhaal.
Die trots verdween als sneeuw voor de zon toen ik me realiseerde dat ik nooit iemand met dit verhaal zou bereiken ik mezelf niet zou ‘verkopen’. Het idee alleen al dat ik mezelf zou moeten verkopen, maakte me onzeker. Bijvoorbeeld als iemand me vroeg: ‘Goh, wil jij ook al gaan coachen. Waar ga je mensen dan precies mee helpen?’. Een volkomen terechte vraag, die mij echter meteen klein en nietig deed voelen. Wie was ik eigenlijk dat ik dacht dat mensen op mij zaten te wachten? Op zo´n moment had ik opeens helemaal geen goed verhaal meer, stamelde iets vaags en deed er vervolgens zo snel mogelijk het zwijgen toe.
Het gevolg van dit alles was, dat ik niets deed om mezelf te profileren als coach en geen klanten naar me toe trok. En daar baalde ik behoorlijk was. Ik wist dat ik over veel eigenschappen beschik die mij tot een goede coach maken. Het lukte me alleen niet om dat uit te dragen. Ik realiseerde me dat ik daar hulp bij nodig had en besloot om zelf een coach te zoeken. Tijdens het coachtraject gingen we op zoek naar mijn unieke mix van talenten, naar de dingen waar ik echt heel goed in ben en die mij maken tot wie ik ben. Door daarnaar op zoek te gaan, deed ik een onverwachte ontdekking. Ik bleek een missie te hebben! Ik kwam erachter dat ik het de hoogste tijd vind dat de kwaliteiten van introverte mensen op waarde geschat worden. Dat ik de introverten van deze wereld wil helpen om hun kwaliteiten tot bloei te brengen.
Die ontdekking maakte alle verschil. Dit gaf mij het gevoel van richting en betrokkenheid waar ik al die tijd op zoek naar was geweest. Doordat ik mijn focus vond, vond ik ook de moed om mijzelf serieus te nemen. En dat was hard nodig, want hoe kon ik van mijn omgeving verwachten dat die mij serieus zou nemen als ik dat zelf niet deed? Vanaf dat moment ben ik met overtuiging mijn verhaal gaan vertellen. Niet per se om mezelf te verkopen, maar om mijn kennis te delen met mensen die daar iets aan hebben. Ik hield een succesvolle elevator pitch, organiseerde een inspirerende bijeenkomst voor introverten, werd geïnterviewd voor een weekkrant en -het belangrijkste- er kwamen klanten naar me toe!
Ik heb dus mijn focus gevonden. Je kunt het ook missie of passie noemen, de naam doet er niet zo veel toe. Waar het om gaat, is dat ik deze focus nodig had om ruimte voor mezelf in te nemen en mijn verhaal met overtuiging te vertellen. Om te vertrouwen op mijzelf, in plaats me druk te maken over de verwachtingen en normen van anderen. En dat is denk ik waar veel introverten mee worstelen. Door hun gerichtheid op wat de buitenwereld vindt of verwacht, vergeten ze zoeken naar wie ze zelf zijn, waar ze in geloven en waar ze voor staan.
Mijn advies is dan ook: ga op zoek naar jouw eigen unieke mix van talenten. Ontdek waar je echt heel goed in bent en je zult zien dat het veel makkelijker wordt om ruimte in te nemen. Dan kun je met volle overtuiging je eigen keuzes maken en zonder schroom voor die keuzes gaan staan. En ik kan je verzekeren, dat is een geweldig gevoel. Vind jij het ook lastig om je focus te vinden? Dan wil ik je daar in 2013 graag bij helpen!