Minder in je hoofd leven

Geluk, ontroering, verwondering, inspiratie, vrede, liefde… al deze mooie gevoelens ervaar je als je aandacht niet gericht is op de concepten van je persoonlijke denkwereld. Als je niet in beslag wordt genomen door je bewuste en onbewuste aannames, veronderstellingen, verwachtingen.

Uit je persoonlijke denken vallen

Ongetwijfeld ken je die ervaring van opeens ‘uit je denken vallen’. Bijvoorbeeld als je geraakt wordt door de schoonheid van een zonsondergang, een muziekstuk of het wonder van een nieuw leven. Op zulke momenten ben je niet bezig met je eigen aannames, veronderstellingen, verwachtingen. Je bent niet bezig met hoe de werkelijkheid volgens jou is, of zou moeten zijn; je leeft in de werkelijkheid van het moment.

Eigenlijk word je op zulke momenten weer even kind. Ontvankelijk, open, het leven nemend zoals het komt. Die onbevangenheid lijken we te verliezen als we opgroeien. Alles wat je meemaakt wordt verwerkt tot steeds vastomlijndere concepten, aannames, veronderstellingen en verwachtingen. Tezamen vormen ze het filter van jouw persoonlijke denkwereld. Dat filter maakt iets abstracts van wat je waarneemt, omdat het alles wat je meemaakt voorziet van duiding, oordelen, commentaar. Precies dat wat opeens kan wegvallen tijdens die majestueuze zonsondergang.

De zeggingskracht van je verbeelding

Je persoonlijke denkwereld bestaat alleen in jouw verbeelding. Maar toch krijgt hij steeds meer zeggingskracht. De balans kan doorslaan. Dan gaan je aandacht en energie steeds meer naar jouw persoonlijke denkwereld. Dan ga je steeds minder leven in de werkelijkheid van het moment. En steeds meer in de abstracties en interpretaties van je denken. Hoe meer je aandacht daar naartoe gaat, hoe minder je openstaat voor geluk, ontroering, verwondering, inspiratie, vrede, liefde.

Gelukkig kan de balans herstellen. De zeggingskracht van je persoonlijke denkwereld kan afnemen. Je hoeft hem daarvoor niet te bevechten, verbeteren, of op wat voor manier dan ook te controleren. Je hoeft je menselijkheid niet te ontstijgen.

Met nieuwe ogen kijken

Als mens heb je ook het natuurlijke, aangeboren vermogen om te herkennen dat je aandacht is afgedwaald. Van de werkelijkheid van het moment, naar jouw persoonlijke interpretatie van de werkelijkheid in het moment. Je kunt leren kijken zonder iets abstracts te maken van wat je ervaart of waarneemt. Om jezelf en je omgeving met open aandacht te observeren. Alert, maar zonder woord, commentaar of concept erbij.

Je hoeft daar niets speciaals voor op te tuigen of te organiseren. Je kunt er nu mee beginnen. Terwijl je aan het leven en ervaren bent, kun je als het ware de bril van open aandacht opzetten. Je kunt er nu voor kiezen om op de denkbeeldige refresh button te klikken, en met nieuwe ogen en oren te kijken een luisteren. Naar jezelf, je dierbaren, je medemensen en de wereld. En dan telkens weer bemerken wanneer je aandacht afdwaalt naar je persoonlijke denkwereld. Dan zal de zeggingskracht ervan steeds meer afnemen. En dan sta je steeds meer open voor geluk, inspiratie, liefde.