Iedereen is anders, maar niet anders dan de rest

Je kunt je op vele manieren anders voelen dan de rest. Eigenwijzer, stiller, rebelser, luidruchtiger, gevoeliger, introverter, extraverter, intelligenter, dommer, chaotischer, uitbundiger, analytischer, somberder, emotioneler, eenzelviger, sneller, langzamer, ambitieuzer, ambitielozer, noem maar op. Het geloof anders te zijn dan de rest kan een gevoel van vervreemding oproepen. Vervreemding van je omgeving, van jezelf of van allebei.

Maar klopt het dat je anders bent dan de rest? Is er werkelijk een ‘rest’ die eenvormig is, en een ‘jij’ die de uitzondering is?

Zou dat echt mogelijk zijn? Dat alle menselijke wezens hetzelfde zijn, behalve jij? Wat maakt jou dan eigenlijk zo bijzonder?

Verschillen zijn een fact of life

Iedereen is anders, maar niet anders dan de rest. We zijn allemaal een unieke uitdrukking in de vorm van de vormloze levensenergie. Er lopen momenteel zo’n 7 miljard van die unieke uitdrukkingen rond. Geen één is hetzelfde, ze zijn allemaal anders.

Verschillen zijn een gegeven. De mens houdt ervan om wat gegeven is te conceptualiseren. Om het namen te geven, er labels op te plakken, en er theorieën en verhalen omheen te bedenken.

We hebben verzonnen dat er categorieën mensen bestaan. We vertellen onszelf dat we in die en die categorie horen. Of juist dat we buiten alle categorieën vallen. Soms geeft dat een ego-boost. Dan waan je je beter, bewuster, spiritueler, bijzonderder, slimmer of wat dan ook dan de rest. En soms veroorzaakt het een ego-kramp. Dan waan je je minderwaardig aan de rest.

Concepten kunnen knellen

Met concepten is niets mis. Ze kunnen verhelderend zijn. Het is fijn dat we tegenwoordig weten dat de breinen van sommige kinderen informatie verwerken op een manier die het moelijker voor ze maakt om te leren lezen en schrijven. Die kinderen stoppen we gelukkig niet meer in de categorie ‘dom’. De categorie ‘dyslectisch’ is minder veroordelend, en biedt handvatten om toch te leren lezen en schrijven. Maar het is nog steeds een concept.

Een concept is een poging om iets te beschrijven of verklaren. Een lens waardoor je naar iets kunt kijken. Een concept is niet hetgeen waarnaar het verwijst. Het is niet het ding zelf. Als we het concept met het ding verwarren, gaat het knellen.

Niemand is een verzameling hokjes of concepten. Niemand zit in een hokje. Niemand valt buiten de hokjes. Ieder mens is een unieke uitdrukking in de vorm van de vormloze levensenergie. Iedereen is anders, maar niet anders dan de rest.

Verschillen als gegeven aanvaarden

Je kunt je heel druk maken over jouw vorm en hoe die zich verhoudt tot andere vormen. Je kunt hem proberen af te bakenen en te duiden tot een je een ons weegt.

Maar je kunt daar ook mee stoppen. En dan ga je bewegen van vervreemding en veroordeling naar vervulling en verwondering. Want dan kun je je verwonderen over, en genieten van de rijkdom aan vormen. Dan kun je de ruimte geven aan wat het leven nu via jou tot uitdrukking brengt. En nieuwsgierig zijn naar hoe die expressie straks vorm zal krijgen. Klinkt dat niet veel fijner?