Als je iets geen reet aan vindt…

Als je iets geen reet aan vindt, kun je er ook voor kiezen om het niet te doen.

Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat dit inzicht indaalde. Het klinkt voor veel mensen misschien als een open deur. Maar de mogelijkheid om dingen geen reet aan te vinden bestond simpelweg niet in mijn beleving. Laat staan de mogelijkheid om ze dan gewoon niet te doen.

Als kind vond ik veel dingen die anderen leuk en prettig vonden vaak helemaal niet leuk en prettig. Teamsporten, in groepen verkeren, samenwerken, babbelen; allemaal niet mijn kopje thee. Dat vond ik verwarrend. Mijn voorkeuren en behoeftes leken zo af te wijken van wat ik bij anderen zag. En ook van wat in de samenleving als belangrijk en vanzelfsprekend werd gezien.

Daaruit trok ik de conclusie dat er waarschijnlijk met mij iets mis was. Ik ging geloven dat ik mezelf moest aanpassen om aan ‘het gewenste plaatje’ te voldoen. Het idee dat ik een keuze had om dingen om mijn eigen manier te doen, kwam niet in me op. In plaats daarvan probeerde ik zo goed mogelijk af te stemmen op de vermeende verwachtingen van mijn omgeving. Zo werd ik kampioen please-gedrag. En verspilde ik in werksituaties veel energie met me zorgen maken over het oordeel van anderen.

Een nieuwe werkelijkheid

Als we opgroeien, trekken we allemaal conclusies over onszelf op grond van wat we meemaken en meekrijgen van onze omgeving. Die conclusies zijn altijd vervormingen en beperkingen. Ze leiden tot onnatuurlijk, geforceerd, verkrampt, geconditioneerd gedrag.

Conditioneringen maken je onvrij. Ze snijden je af van je eigen bron van voldoening, plezier en inspiratie. Gelukkig kunnen conditioneringen ook weer wegvallen. Hoe? Door te begrijpen hoe ze zijn ontstaan.

Als je ziet dat iedere overtuiging altijd een beperkte interpretatie is, kun je de onwaarheid gaan zien van al je overtuigingen. En op het moment dat je de onwaarheid ziet van een overtuiging, dient zich een nieuwe werkelijkheid aan.

Je thuis voelen bij jezelf

De nieuwe werkelijkheid die ik zag was dat verschillen een gegeven zijn. Dat een orchidee niet hoeft proberen een roos te zijn. Dat ik verschillen niet persoonlijk hoef te nemen. Dat ik niet faal als mijn voorkeuren afwijken van die van mijn omgeving. Dat ik vergaderen stom mag vinden. Dat ik als zelfstandige kan werken in plaats van in een organisatie met alle kantoorpolitiek en organisatiegedoe van dien. Dat ik facebook geen ruk aan mag vinden. Dat ik communicatiekanalen kan gebruiken die beter bij me passen. Dat ik zonder plannen van aanpak en strategieën mijn eigen plezier en inspiratie mag volgen.

Het is zo bevrijdend om jezelf toe te staan om iets gewoon geen reet aan te vinden. En om dingen te doen die wel bij je passen. Om mee te bewegen met wat je plezier geeft, in plaat van door te bijten op wat weerstand oproept. Om te genieten van wat gegeven is, in plaats van te stressen over wat je denkt te missen. Om je thuis te voelen bij jezelf.

En het mooie is; je kunt er nu mee beginnen!