Waarom je je ego niet hoeft te ontstijgen

We kunnen last hebben van ons denken, maar dat betekent niet dat het denken onze vijand is. Je hoeft je intellect of je ego niet te bevechten of ontstijgen. Het is een instrument dat je als mens gegeven is om vorm te geven aan wat het leven via jou tot uitdrukking wil brengen. Je kunt het voor je laten werken, of tegen je. Een mooie metafoor om dit te illustreren is die van de zeilboot op de oceaan.

Onderweg op de oceaan van het leven

We zijn als zeilboten die op de oceaan drijven, op weg naar onze bestemming. We denken dat wij onszelf naar onze bestemming brengen door de zeilen en het roer te besturen. In werkelijkheid wordt de boot bewogen door de stromingen en de wind. Wij veroorzaken die niet.

De stromingen en de wind van het leven bewegen ons. We kunnen meebewegen met de stroom, of proberen tegen de stroom in te varen. In beide gevallen komen we op hetzelfde punt uit. Alleen zullen we veel meer lijden en zwoegen als we ons verzetten tegen de stroom van het leven.

De wil om tegen de stroom in te gaan, komt voort uit een onjuist perspectief van het intellect op zichzelf. Het ziet het grote plaatje niet, en denkt dat het zichzelf naar een zelfgekozen bestemming moet voeren.

De illusie van controle

Het intellect kan zo zijn eigen ideeën hebben over waar de reis naartoe zou moeten gaan, en wat er onderweg wel en niet moet gebeuren. Het wordt boos als er tegenwind opsteekt, of als de wind stilvalt. Het is geërgerd als het een omweg moet maken vanwege een rif of ijsberg. Het voelt zich minderwaardig of gekrenkt als het wordt ingehaald door een snellere, flitsender boot.

Het intellect dat het grote plaatje niet ziet, gaat zichzelf tegenwerken. Het verliest zich in de illusie van controle.

Als er tegenwind is, is dat wat het is, hoe hard je ook vindt dat er geen tegenwind zou mogen zijn. Verzet tegen de realiteit leidt tot lijden.

Soepel navigeren

Maar met tegenwind kun je dealen. Daarbij komt het intellect ontzettend goed van pas. Hoe meer kennis, inzicht en vaardigheden, hoe efficiënter en makkelijker je de krachten van de stroming en de wind voor je kunt laten werken.

Je laten meevoeren met de stroom betekent dus niet dat je passief alles over je heen laat komen. Het betekent dat je weet dat controle een illusie is. Dat je erop vertrouwt dat niet je intellect, maar het leven je naar je bestemming zal bewegen. Dat je je intellect gebruikt om creatief om te gaan met wat er op je pad komt, in plaats van dat je het gebruikt om je wil op te leggen aan het leven.

Hoe fijn en bevrijdend is dat! Het leven draagt je, je hoeft niet te zwoegen. Je kunt je met vertrouwen overgeven aan de stroom.

En wat bevrijdend ook om te zien dat intellect, het denken, of je ego niet je vijand is! Je hoeft het niet te ontstijgen of te bevechten. Het is het instrument dat je als mens gegeven is om vorm te geven aan wat het leven via jou tot uitdrukking wil brengen. Je kunt het voor je laten werken, of tegen je. Het is moeilijk om soepel te navigeren als je het intellect gebruikt om de stroom van het leven tegen te werken. Maar afgestemd op de stroom van het leven, helpt het je om steeds makkelijker te navigeren.

Om de krachten van de zee en de wind optimaal te benutten terwijl je je laat meevoeren naar waar het leven je naartoe beweegt.