Verschillen (g)een bezwaar
Verschillen tussen mensen zijn een gegeven. Een hele dag met een boek op de bank is voor de een de definitie van geluk, en voor de ander het toppunt van saaiheid. De een houdt van harmonie, de ander van competitie. Sommige mensen vormen hun gedachten het liefst in hun eentje, andere komen op hun beste ideeën in interactie met anderen.
De een vindt het heerlijk om zich in het zweet te werken in de sportschool, de ander houdt het liever bij een wandelingetje op z’n tijd. De een floreert in een omgeving met een duidelijke structuur en strakke kaders, de ander gruwelt er juist van. De variëteit is eindeloos.
Die verschillen zijn geen probleem, als ze er mogen zijn. Dan zijn ze verrijkend en aanvullend. En soms ook lastig en een bron van wrijving. Maar ook dat kan verrijkend zijn. Zonder wrijving geen glans, om er maar eens een cliché tegenaan te gooien.
De ander het verschil verwijten
Het wordt een probleem als de verschillen er niet mogen zijn. Wanneer we ze persoonlijk gaan opvatten. Bijvoorbeeld als een extraverte ouder vindt dat zijn introverte kind vaker naar buiten moet om te voetballen met vriendjes, terwijl het kind zelf volkomen tevreden is als hij af en toe afspreekt met een vriendje, maar vooral ook als hij in z’n eentje binnen aan het tekenen is.
Of als jij bijvoorbeeld graag wilt praten over wat je dwarszit bij conflicten of moeilijke situaties, terwijl je partner dingen liever in zijn eentje verwerkt. Voor jou kan het dan voelen alsof hij jou buitensluit of afwijst. Alsof hij jou niet de moeite waard vindt om zijn gevoelens mee te delen. Wellicht verwijt je hem dat hij niet in staat is om zich te verbinden. Voor hem kan het voelen alsof je iets van hem wilt dat hij je niet kan geven. Of dat je hem ervan beschuldigd geen gevoel te hebben. Wellicht verwijt hij jou dat je overal een probleem van maakt.
Neem het niet persoonlijk
De oplossing zit hem er in de verschillen tussen jullie niet persoonlijk op te vatten. Het gedrag van je partner heeft in feite niets met jou te maken. Hij heeft het nodig om in zijn binnenwereld ervaringen te verwerken en op te lossen. Het betekent niet dat hij in stilte lijdt, of dat hij jou afwijst. Het is gewoon zijn manier om met lastige situatie te dealen. Jouw manier is een andere. Jij hebt het juist nodig om te praten over wat je dwarszit om ervaringen te verwerken. Deze verschillen zijn neutraal, het een is niet beter dan het ander. Het is gewoon anders. Als je er zo naar kijkt, is het veel makkelijker begrip voor elkaar op te brengen. Je kunt je dan in de ander verplaatsen en doorvragen naar de reden van zijn frustratie. Dat schept ruimte om nieuwe manieren te bedenken met de verschillen rekening te houden.
Natuurwet in werking
Als de verschillen wringen, zit de oplossing er niet in dat de ander de dingen moet zien zoals jij ze ziet. Zolang je dat verwacht, veroordeel je de manier van zijn van de ander. Dat leidt nooit tot verbinding, maar altijd tot verwijdering. Als iemand een oordeel voelt over zijn manier van zijn, dan sluit zijn hart zich. Dat is een natuurwet. Het hart opent zich als iemand voelt dat hij mag zijn wie hij is. Als hij voelt dat je hem wilt begrijpen, en oprecht nieuwsgierig bent. Dat ontstaat er ruimte om verbinding te ervaren in plaats van verwijdering. En dan valt er iets te leren, en zijn de verschillen verrijkend