Maakbaar of kwetsbaar? We hoeven niet te kiezen.

Je ziet de laatste tijd veel pleidooien voorbijkomen om oog te hebben voor onze eigen kwetsbaarheid en voor de schaduwkant van het leven. Dit als tegenwicht voor het doorgeslagen maakbaarheidsdenken en de drang om permanent gelukkig te zijn.

Uiteindelijk zijn we allemaal mensen, en hebben we allemaal onze wonden, worstelingen en blinde vlekken. Laten we het lijden omarmen!

Daar valt veel voor te zeggen. Het is inderdaad een illusie om te denken dat we altijd fijne ervaringen kunnen hebben. Alleen moeten we ook weer niet doorslaan in het kwetsbaarheidsdenken.

Ja, we hebben allemaal onze nare ervaringen, traumatische herinneringen en ingewikkelde emoties. Maar we hebben ook veerkracht, creativiteit, gezond verstand en wijsheid om met die nare ervaringen te dealen.

We hoeven niet te kiezen tussen maakbaarheid en kwetsbaarheid.

We hebben geen controle over wat ons overkomt of over welke gedachten een emotie in ons triggeren. In die zin is het leven niet maakbaar. Maar we kunnen wel kiezen welke gedachten we volgen en vasthouden in ons bewustzijn.

Zijn we in verzet tegen de realiteit, dan lijden we. Angstige, afwijzende gedachten over wat we meemaken en voelen, genereren nog meer angst, boosheid en frustratie.

Maar we hoeven onze angstige, onzekere gedachten niet te voeden. Als we zien dat het zinloos is om in verzet te zijn tegen wat al ervaren wordt, dan kunnen we in alle helderheid dealen met wat er is. Dan ervaren we veerkracht en raken we geïnspireerd om onze situatie te veranderen. In die zin is het leven wel maakbaar.

We zijn mens, en hebben het vermogen om geraakt te worden. En we zijn mens, en hebben het vermogen om daarmee te dealen met veerkracht, helderheid en wijsheid

Laten we niet zozeer onze kwetsbaarheid of ons lijden omarmen. Laten we onze menselijkheid omarmen. In al haar facetten.