De censuur van je conceptuele brein

Heb je onlangs het genoegen gehad om een kleine dreumes te observeren? Dat is echt een genot! Hele jonge kindjes gaan altijd op in het moment. Ze zijn niet druk bezig met zich zorgen maken over wat anderen van ze denken. Ze zijn niet bang voor de toekomst of beschaamd over het verleden. Hun natuurlijke neiging is om op onderzoek uit te gaan, uiting te geven aan hun creativiteit en zo veel mogelijk plezier te hebben. Ze staan rechtstreeks in contact met hun bron van vitaliteit en creativiteit. En jij?

Kleine kinderen zijn zo onbevangen, omdat ze nog geen conceptueel brein hebben ontwikkeld. Ze kunnen zich geen voorstelling maken van zichzelf, van hun omgeving, van het verleden of de toekomst. Ze staan elk moment open voor wat er in het hier-en-nu te ervaren is.

Terwijl we opgroeien, verwerkt ons brein alles wat we ervaren tot concepten, overtuigingen, voorkeuren en meningen. We ontwikkelen concepten over wie we zijn, over wie we willen zijn en wat we van de toekomst verwachten. Zo ontstaat in de loop van ons leven ons eigen, gepersonaliseerde gedachtesysteem.

Dat conceptuele brein is een prachtig instrument. We creëren er een wereld mee vol nuttige uitvindingen, inspirerende creaties en betekenisvolle ervaringen.

Maar datzelfde conceptuele brein kan ons ook afsnijden van onze bron van vitaliteit en creativiteit. En ons in plaats daarvan leiden naar gevoelens van angst, onzekerheid, schaarste.

Transportkanaal voor ervaringen

Net als bij een baby confronteert het leven ons met allerlei ervaringen. Alleen bij die baby stromen de ervaringen ongefilterd door het systeem. Bij ons zit het filter van ons persoonlijke denksysteem ertussen. En dat gedachtesysteem kleurt alles wat we waarnemen in onszelf en in de buitenwereld. Het transformeert ervaringen als het ware tot stemmingen.

Als een baby last heeft van buikkramp, heeft hij daar verder geen gedachten over. Hij heeft pijn zolang de kramp aanhoudt, en daarna heeft hij geen pijn meer. Dan volgt er weer een andere ervaring.

Als wij een nare ervaring hebben, denken we daar van alles van. Ons conceptuele brein gaat ermee aan de slag. Je wilt de ervaring niet. Gaat denken dat je een beter mens zo zijn als je hem niet zou hebben. Dat jij de enige bent die zich zo voelt. Dat je zo snel mogelijk van dit gevoel af moet. Dat je iets of iemand nodig hebt om van die nare emotie af te komen. Hoe harder je probeert ervan af te komen, hoe vaster je de emotie pakt!

Inspiratie welt op

Een tijdelijke ervaring wordt zo een aanhoudende stemming, en in het ergste geval een langdurige ‘kwaal’. Je houdt jezelf gevangen in een slechte bui, die anders gewoon vanzelf weer voorbij zou zijn gegaan…

Net als bij een klein kind, wellen er ideeën en verlangens in ons op. Maar bij ons pleegt het filter van ons persoonlijke denksysteem censuur. Je conceptuele brein vertelt je dat wat jij wilt niet kan, niet mag, raar is, zal leiden tot veroordeling, enzovoort. Als je luister naar die stem, raak je afgesneden van je bron van creativiteit en vitaliteit…

Maar weet je, die bron droogt nooit op. Hij is er altijd, alleen ben je soms de connectie even kwijt. Die vind je weer terug als je snapt hoe het systeem van de menselijke ervaring werkt. Hoe jouw ervaring van de werkelijkheid van moment tot moment tot stand komt. Dan kun je inpluggen op de bron, en net als een klein kind onbevangen de ruimte geven aan wat het leven via jou tot uitdrukking wil brengen!

Toegang tot de bron

Verlang jij hier ook naar? Ik kan je op verschillende manieren helpen, onder andere een individueel coachtraject.

Of neem eens een kijkje bij mijn aanbod over de 3 principes. Nieuwsgierig? Meld je aan een vrijblijvend kennismakingsgesprek.

Het leven wil iets via jou tot uitdrukking brengen. Iets dat alleen via jou in de wereld gestalte kan krijgen. Geef het de ruimte en laat het stromen!