Hoera, ik heb geen mening!

Ik vond het vroeger vaak lastig dat ik over weinig dingen een uitgesproken mening had. Ik bekeek mezelf door de bril van onze Nederlandse, extraverte, individualistische cultuur. Mijn ‘meningloosheid’ bestempelde ik als iets wat op de een of andere manier niet wenselijk was. Tegenwoordig denk ik daar gelukkig compleet anders over!

Dit schoot door mijn hoofd, toen ik deze week op LinkedIn in een gesprek verwikkeld raakte over het hebben van oordelen. Mijn gesprekspartner redeneerde ongeveer als volgt: als mens kun je nou eenmaal niet zonder oordelen zijn. Daarom is het moedig en nastrevenswaardig om transparant te zijn over je oordelen. Je moet die oordelen dan ook onverbloemd ventileren. Wie dat niet doet, is hypocriet.

Met het eerste gedeelte ben ik het eens. Je kunt als mens niet zonder oordelen zijn. Maar voor mij volgt daar een totaal andere conclusie uit. Het lijkt me gezond om te erkennen dat je de wereld alleen maar kunt waarnemen via het troebele filter van je eigen gedachten. Maar dat wil niet zeggen dat je die oordelen dus ook serieus moet nemen!

Liever niet zelfs, wat mij betreft. Sinds ik mijn oordelen niet meer serieus neem, wordt mijn leven al maar lichter, leuker en relaxter.

Waarom?

Het leven op deze wereld gebeurt en trekt zich niets aan van mijn oordelen of voorkeuren. Of van die van de overige 7 miljard egootjes die er op rondlopen. Als je even uitzoomt, is het toch een tikje mal om je te denken dat jouw oordeel belangrijk of interessant is?

Bovendien, mijn oordeel over wat dan ook zegt alleen maar iets over hoe ik de wereld waarneem. Over mij dus. En niets over die buitenwereld zelf. Ik interpreteer wat ik zie via mijn eigen gedachtesysteem. Via alle concepten over mijzelf en de wereld waarin ik geloof. Die sturen mijn interpretatie van wat ik zie. Die interpretatie roept een emotionele reactie op.

Wat gebeurt er als ik mijn oordelen serieus neem?

Welke emoties ervaar ik als ik een hoofd vol gedachten heb over hoe andere mensen zich zouden moeten gedragen, hoe ik me zou moeten gedragen, wat er allemaal verkeerd is in de wereld?

Dan krijg ik gevoelens van frustratie, ergernis, zinloosheid, moedeloosheid, onzekerheid, eenzaamheid, onveiligheid. Het gedrag dat ik vervolgens vertoon, zal gestuurd worden door deze emoties.

Als ik mijn oordelen serieus neem, heb ik niet in de gaten dat mijn concept van mezelf en de wereld alleen maar in mijn eigen hoofd bestaat. Ik zie niet dat al mijn ervaringen tijdelijke, emotionele reacties zijn op mijn gedachten. Dan word ik helemaal opgeslokt door de inhoud van mijn troebele gedachten.

Daarom vind ik het dus niet moedig of nastrevenswaardig om je oordelen te ventileren. Want dan neem je ze juist serieus! Met alle nare gevoelens en ineffectief gedrag van dien.

Ik kan me ook gewoon in elk moment openstellen voor alles wat er te ervaren is. Zonder ideeën over wie ik, andere mensen of de wereld zouden moeten zijn. Als ik uitzoom en mijn oordelen niet serieus neem, ontstaat er ruimte voor nieuwe, frisse ervaringen. Iets anders dan frustratie, ergernis, zinloosheid, moedeloosheid, onzekerheid, eenzaamheid, onveiligheid… inspiratie, verbondenheid, veiligheid en vertrouwen bijvoorbeeld. Daar is niets hypocriets aan!

Vandaar dat ik tegenwoordig met een opgelucht hart kan zeggen: ‘Hoera, Ik heb geen mening!’

Echt, je knapt ervan op, en volgens mij de wereld ook. Meer weten? Lees mijn boek Het laatste zelfhulpboek!