Ik kon geen chocola maken van mezelf

In mijn vorige artikel schreef ik over mijn boosheid op de wereld. Hoe ik bleef hangen in frustratie over het feit dat zichtbaarheid zo belangrijk is in onze samenleving. In mijn beleving was er maar een manier om je te profileren: door jezelf op de borst te kloppen en te slijmen bij belangrijke mensen. Deze overtuiging voelde voor mij als de werkelijkheid. Ik geloofde echt dat mijn gedachten strookten met de objectieve gang van zaken. Het was alsof ik een gekleurde bril op had die mijn blik vertroebelde.

Ik vertelde je ook dat er op een dag iets gebeurde waardoor ik in de gaten kreeg dat ik een bril op had. En dat ik die bril kon afzetten. Toen zag de werkelijkheid er opeens totaal anders uit. Het begrip profileren kreeg een compleet andere invulling.

Hoe was dat mogelijk? In de buitenwereld was niets veranderd. De werkelijkheid was gewoon wat hij altijd is. In mijzelf was iets veranderd, waardoor ik de werkelijkheid anders waarnam. Door die andere blik verloren mijn negatieve emoties hun grip.

Boosheid was niet de enige negatieve emotie waar ik last van had. Ik ben ook lang bang geweest voor de wereld. Als ik dit zo opschrijf, klinkt het dramatischer dan het was. Ik ben van nature opgeruimd en optimistisch. Mijn default-stemming is vrolijk en tevreden. Maar tegelijk was er ook altijd een onbestemde huiver voor de buitenwereld. Ik had de instinctieve neiging om die buitenwereld op een afstandje te houden. Om er niet helemaal in op te gaan. Op een of andere manier voelde het veiliger in mijn eigen binnenwereld.

Ik kon die gevoelens slecht met elkaar rijmen. Want was dat eigenlijk voor bizarre combinatie?!? Die opgewektheid en dat vertrouwen aan de ene kant, en die gespannenheid en dat wantrouwen aan de andere kant. Ik kon er geen chocola van maken.

Diepgaand inzicht in de verschillen tussen introversie en extraversie maakte een einde aan die verwarring. Mijn neiging om de buitenwereld instinctief op een afstandje te houden heeft alles te maken met mijn introverte voorkeur. Een introvert vertrouwt zichzelf meer dan de wereld. Wat een opluchting was het om dat te ontdekken. Ik was toch geen weirdo! Hoera! Er bleek gewoon een logische verklaring te zijn voor die gekke tegenstelling in mijzelf.

Maar dit inzicht bracht mij nog iets anders. Het besef dat de wereld niet eng is. Ik denk alleen maar dat hij eng is. Mijn gedachte roept angst op. Maar die gedachte is niet de werkelijkheid. Ik hoef hem niet te geloven. Ik ben meer dan mijn introverte voorkeur. Die is alleen maar een soort bril waardoor ik de werkelijkheid waarneem. Een bril op een bepaalde sterkte die de werkelijkheid voor mij inkleurt. Vroeger wist ik niet dat ik hem op had. Daarom geloofde ik dat wat ik zag de werkelijkheid was. En dat buitenwereld dus op afstand gehouden moest worden.

Nu weet ik dat ik een bril op heb. Sinds ik dat weet, neem ik mijn gedachten niet meer zo serieus. En voel ik dat de buitenwereld een plek is waarin ik me vrij en veilig kan bewegen. Soms bekruipt die oude angst me nog wel. Maar hij verlamt me niet meer en leidt niet meer automatisch tot terugtrekkende bewegingen. Hij is alleen nog maar een signaal dat ik even mijn bril moet afzetten!

Ik gun het jou ook om je vrij en veilig te voelen. Om jezelf en het leven wat minder serieus te nemen. Het wordt er zoveel lichter en moeitelozer van. Verlang jij daar ook naar? Ik leer je ontzettend graag hoe je dat kunt doen! Meld je aan voor een
individueel coachtraject. Mail of bel me: info@elinesluyscoaching.nl/06-28714476.