Hoe cool is het om introvert te zijn?

Volkskrant Magazine schreef op zaterdag 29 oktober: het is tegenwoordig cool om introvert te zijn. ‘De introvert is populair geworden en komt graag voor zijn introversie uit’, aldus een artikel over verlegen mensen. Dat impliceert dat introversie een bekend begrip is, dat iedereen weet wat de verschillen zijn tussen introverten en extraverten, en dat introverte kwaliteiten volop gewaardeerd worden. Is dat echt zo? Ik heb hier mijn twijfels over.

Ik denk dat er op veel plekken juist weinig kennis is over de verschillen tussen introverten en extraverten. En dat er nog heel veel wederzijdse vooroordelen zijn.

Uitgerekend in datzelfde magazine trof ik een illustratie aan van dit gebrek aan kennis en acceptatie. Er is een rubriek waarin lezers dilemma’s insturen. Andere lezers kunnen dan de week daarna met hun adviezen reageren. Deze week beschreef een 51-jarige vrouw haar dilemma. Zij leidt een gelukkig leven met haar gezin. Haar man en drie kinderen houden allemaal veel van sociale contacten en brengen daarmee veel levendigheid in huis. Zij is sociaal vaardig en ervaart het contact met de vrienden van haar man als prettig. Zij heeft echter geen behoefte aan eigen vrienden. Ziedaar haar dilemma: zij vraagt zich af of dit raar is.

Zou zij ook nog twijfelen aan haar eigen ‘normaalheid’ als zij bekend zou zijn met de verschillen tussen introversie en extraversie? Dat lijkt me niet. Dan had zij dit dilemma waarschijnlijk nooit ervaren.

Een introvert hecht meer waarde aan zijn binnenwereld dan aan de buitenwereld. Wat zich buiten hem afspeelt, is minder belangrijk dan hoe hij ervaart wat zich buiten hem afspeelt. Een introvert verveelt zich dan ook niet snel in zijn eentje. Zijn binnenwereld geeft hem veel voldoening. Zijn natuurlijke voorkeur is om te broeden op nieuwe prikkels, ideeën en informatie. Hij vindt het heerlijk om te observeren, luisteren, alles in zich op te nemen en er op te kauwen. Dat wil niet zeggen dat een introvert niet geniet van sociale contacten. Ieder mens wil verbondenheid ervaren met anderen. Ook de introvert wordt gelukkig van het gezelschap van zijn dierbaren. Maar als hij langdurig zijn aandacht op de buitenwereld moet richten, kost dat veel energie. Bovendien wil hij wel iets substantieels hebben om op te kauwen. Daarom voert hij liever diepgaande, dan oppervlakkige gesprekken. Hij heeft dus geen behoefte aan veel interactiemomenten met allerlei verschillende mensen.

Een extravert hecht juist meer waarde aan de buitenwereld dan aan de binnenwereld. Zijn brein geeft er de voorkeur aan om meteen te reageren op nieuwe prikkels, ideeën en informatie. Hij vindt het fijn om veel prikkels te krijgen en wil zo veel mogelijk ervaringen opdoen. Hij zoekt dan ook graag en veelvuldig het gezelschap van mensen op, want als hij te weinig prikkels krijgt wordt hij onrustig.

Een extravert kan zich gewoon niet voorstellen dat je een rijk leven kunt lijden zonder eigen vrienden. Vanuit zijn extraverte perspectief is het dus inderdaad raar als iemand geen behoefte heeft aan vrienden buiten zijn dierbaren. Hij ziet een persoon die zich afkeert van de buitenwereld.

Dat is echter helemaal niet wat een introvert ziet. Hij ziet iemand die zich richt op het gebied waar hij het meest belang aan hecht en dat voor hem een bron van voldoening is! De introvert keert niet de buitenwereld de rug toe, maar stapt een rijke binnenwereld in! En dat is voltrekt logisch vanuit zijn introverte perspectief gezien.

Dus nee, mevrouw uit het Volkskrant Magazine, u bent niet raar! En ja, het is fijn om introvert te zijn. Als introvert heb je altijd je eigen bron van voldoening tot je beschikking. Hoe cool is dat!

En jij, hoe cool vind jij het om introvert te zijn? Leuk als je een reactie achter laat!