Hoe ik meer mezelf werd door mijn gedrag te veranderen

Vroeger bekeek ik extraverten met een mengeling van bewondering en irritatie. Bewondering omdat ze zich zo makkelijk en natuurlijk bewogen in de interactie met hun omgeving. Irritatie omdat ze daarbij zo veel geldingsdrang aan de dag legden. Stiekem had ik nogal wat oordelen over ze. Ik vond ze vaak opschepperig. In mijn beleving sloofden ze zich onnodig uit om maar gehoord en gezien te worden.

Ik begreep niet waar die geldingsdrang vandaan kwam. Zo maar van alles roepen tijdens vergaderingen, behaalde successen breed uitmeten bij de leidinggevende… in mijzelf kon ik de motivatie om me zo te gedragen niet vinden. Tegelijkertijd constateerde ik dat dit gedrag voor hen erg effectief was. Ze oogstten meer waardering dan ik en kregen leukere taken toegewezen. Ik had daardoor het gevoel dat ik toch iets verkeerd deed. Gewoon in alle bescheidenheid je werk goed doen was blijkbaar niet genoeg. Dat vond ik frustrerend en onrechtvaardig.

Kennis van de verschillen tussen introverten en extraverten heeft mij een totaal ander perspectief gegeven. Ik heb geleerd met een neutrale blik te kijken naar de voorkeuren, motieven en behoeften van beide typen. Ik zie nu dat ik de motieven van extraverten vroeger totaal verkeerd inschatte. Hun gedrag komt niet voort uit een onverzadigbare behoefte aan aandacht. Het komt voort uit de voorkeur van hun brein om meteen te reageren op nieuwe input en prikkels. Uit de gerichtheid van hun bewustzijn op de buitenwereld en alles wat daarin gebeurt. Uit het feit dat de buitenwereld voor hen meer waarde heeft dan hun binnenwereld. Als ze maar wat roepen tijdens vergaderingen doen ze dat omdat hun denkproces in de buitenwereld plaatsvindt. Ze hebben de input van anderen nodig om hun gedachten te vormen.

Tegelijk ben ik veel milder voor mezelf geworden. Ik snap mijn eigen gedrag veel beter, omdat ik mijn eigen motieven, voorkeuren en behoeften begrijp. Mijn gedrag komt niet voort uit een of ander gebrek. Het komt voort uit de voorkeur van mijn brein om te broeden op nieuwe informatie. Uit de gerichtheid van mijn bewustzijn op de vraag wat de buitenwereld oproept in mijn binnenwereld. Uit het feit dat mijn binnenwereld voor mij meer waarde heeft dan de buitenwereld. Als ik mezelf weinig profileer, is dat omdat mijn denkproces in de binnenwereld plaatsvindt.

In plaats van te oordelen over typisch introvert en extravert gedrag, ben ik me gaan verdiepen in de onderliggende motieven en behoeften. Dat is voor mij de sleutel geweest om mijn gedrag te veranderen zonder mijzelf geweld aan te doen. Dit andere perspectief maakte namelijk dat ik wel de motivatie in mijzelf kon vinden om te veranderen. Ik kan en wil me niet als een blaaskaak gedragen, maar ik wil wel een zinvolle bijdrage leveren aan het geheel. Uit mezelf ben ik niet gemotiveerd om iets te zeggen puur om te laten merken dat ik er ben, maar wel om extraverten te helpen hun gedachten te vormen. En daarvoor moet ik tot op zekere hoogte mijn natuurlijke neiging overwinnen. Zeker, dat is lastig. Ik wil mijn gedachten nou eenmaal het liefst pas delen als ik ‘uitgebroed’ ben. Uit mezelf voel ik niet de behoefte om te gaan buurten bij de baas. Maar ik kies ervoor om dat te doen, omdat het bijdraagt aan een hoger doel dat ik belangrijk vind.

Kortom, ik ben mijn gedrag gaan veranderen omdat ik daar intrinsiek voor gemotiveerd ben. En die motivatie heb ik gekregen door inzicht in de behoeften en voorkeuren van de mensen met wie ik werk. Het effect is dat anderen een veel duidelijker beeld hebben van mij, mijn sterke punten en interessegebieden. Daardoor heb ik tegenwoordig bijna alleen nog maar taken in mijn pakket die daarbij aansluiten. Ik doe vooral dingen die ik leuk vind! Net als mijn extraverte collega’s die ik daar vroeger om benijdde. Dus ja: veranderen en tegelijk jezelf blijven is mogelijk. Sterker nog, je kunt juist nog meer mezelf worden door je gedrag te veranderen!